آیه ۴ سوره بینه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بینه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره بینه چهارمین آیه از نود و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به ایجادشدن اختلاف میان اهل کتاب بعد از آمدن پیامبر و دلیل روشن خداوند اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اهل کتاب پراکنده نشدند مگر پس از آن که به آنان حجت آشکار رسید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اهل کتاب تفرقه پیشه نکردند، مگر بعد از آنکه برایشان حجت هویدا آمد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به ایجادشدن اختلاف میان اهل کتاب بعد از آمدن پیامبر و دلیل روشن خداوند اشاره شده است. به گزارش مکارم، اهل کتاب تا پیش از آمدن پیامبر اسلام و ظهور دین اسلام با هم متحد بودند؛ اما با آمدن او، گروهی از آنان به پیامبر و آیین جدید ایمان آوردند و گروه دیگری از آنان به مقابله و مبارزه با او پرداختند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بینه، نود و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صدمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طلاق و پیش از سوره حشر نازل شد. در مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۶۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۰۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بینه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
