آیه ۴ سوره کافرون
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کافرون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره کافرون چهارمین آیه از صد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای مأیوس کردن کامل مشرکان و بت‌پرستان بار دیگر مضمون آیه دوم تکرار می‌شود و چنین می‌گوید: «و نه من هرگز آنچه را که شما می‌پرستید؛ می‌پرستم.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و نه من آنچه را شما می‌پرستید می‌پرستم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و من پرستنده آنچه شما می‌پرستید نیستم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه برای مأیوس کردن کامل مشرکان و بت‌پرستان بار دیگر مضمون آیه دوم تکرار می‌شود و چنین می‌گوید: «و نه من هرگز آنچه را که شما می‌پرستید؛ می‌پرستم.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره کافرون، صد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هجدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ماعون و پیش از سوره فیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۴۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۸۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کافرون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
