سوره غاشیه
| غاشیه | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۶۸ | ||||
| جزء | ۳۰ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۲۶ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۷۲ یا ۹۲ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۳۲۰، ۳۳۱ یا ۳۸۲ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره غاشیه هشتاد و هشتمین سوره قرآن که دارای ۲۶ آیه، ۷۲ یا ۹۲ کلمه و ۳۲۰، ۳۳۱ یا ۳۸۲ حرف است. این سوره مکی از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، شصت و هشتمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از سوره کهف و پس از سوره ذاریات بوده است. هرچند در ترتیب مصحف کنونی درمیان سوره‌های أعلی و فجر قرار دارد.
نام
فرهنگنامه علوم قرآن تنها یک نام را برای «سوره غاشیه» گزارش می‌کند که از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده است. «غاشیه» به معنای پوشاننده و فراگیرنده یکی از نام‌های روز قیامت است که در این سوره ذکر شده و از این جهت در آیات آن به شرح وضعیت و کیفیت آن روز پرداخته شده است.[۱]
محتوا و ساختار
سوره غاشیه دارای ۲۶ آیه، ۷۲ یا ۹۲ کلمه و ۳۲۰، ۳۳۱ یا ۳۸۲ حرف است. در ترتیب نزول سوره‌های قرآن، شصت و هشتمین و در مصحف کنونی هشتاد و هشتمین سوره است که پیش از هجرت و در مکه نازل شده است. «انذار و هشدار نسبت به روز قیامت» محور اصلی سوره غاشیه است که این سوره حالات انسان‌های گناه‌کار و نیکوکار را در آن روز توصیف می‌کند. در آیات سوره به وصف کوتاهی از بهشت و دوزخ نیز اشاره شده و سپس در انتهای سوره به این نکته متذکر می‌شود که بازگشت انسان‌ها به سوی خداوند و حساب‌رسی اعمالشان با اوست. هیچ‌یک از آیاتش مدنی نیست و به گفته برخی از مفسران آیه «لَسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِرٍ» با آیه سیف نسخ شده است.[۲]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره غاشیه، هشتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ذاریات و پیش از سوره کهف نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره غاشیه». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.