آیه ۱۹ سوره بلد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۹ سوره بلد''' نوزدهمین [[آیه]] از نودمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرنوشت [[کافران|کافرانی]] که نامه اعمالشان به دست چپ آنان داده می‌شود؛ اشاره شده است. این کافران که به خاطر [[گناه|گناهانشان]] به سرانجام شوم در [[قیامت]] گرفتار می‌شوند؛ با واژه «مشئمة» معرفی شده‌اند. | '''آیه ۱۹ سوره بلد''' نوزدهمین [[آیه]] از نودمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرنوشت [[کافران|کافرانی]] که نامه اعمالشان به دست چپ آنان داده می‌شود؛ اشاره شده است. این کافران که به خاطر [[گناه|گناهانشان]] به سرانجام شوم در [[قیامت]] گرفتار می‌شوند؛ با واژه «مشئمة» معرفی شده‌اند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرنوشت کافرانی که نامه اعمالشان به دست چپ آنان داده می‌شود؛ اشاره شده است. این کافران که به خاطر گناهانشان به سرانجام شوم در قیامت گرفتار می‌شوند؛ با واژه «مشئمة» معرفی شده‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرنوشت کافرانی که نامه اعمالشان به دست چپ آنان داده می‌شود؛ اشاره شده است. این کافران که به خاطر گناهانشان به سرانجام شوم در قیامت گرفتار می‌شوند؛ با واژه «مشئمة» معرفی شده‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۳–۳۴|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۱۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بلد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره بلد نوزدهمین آیه از نودمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرنوشت کافرانی که نامه اعمالشان به دست چپ آنان داده می‌شود؛ اشاره شده است. این کافران که به خاطر گناهانشان به سرانجام شوم در قیامت گرفتار می‌شوند؛ با واژه «مشئمة» معرفی شده‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانی‌که به آیات ما کفر ورزیده‌اند نگون‌بخت هستند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی که به آیات ما انکار ورزیده‌اند، آنانند که اصحاب شمال‌اند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرنوشت کافرانی که نامه اعمالشان به دست چپ آنان داده می‌شود؛ اشاره شده است. این کافران که به خاطر گناهانشان به سرانجام شوم در قیامت گرفتار می‌شوند؛ با واژه «مشئمة» معرفی شده‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بلد، نودمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ق و پیش از سوره طارق نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره، اختلاف نظر وجود دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۷۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۳–۳۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بلد»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
