آیه ۸ سوره تین: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع خدا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تین | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره تین هشتمین آیه از نود و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آخرین آیه سوره، به حاکم بودن خداوند در روز قیامت اشاره دارد که بنابر متن آیه در آن روز او بهترین داوران و حکم‌کنندگان خواهد بود. در تفسیر این آیه، برخی مفسران، آن را آفرینش خداوند دربارهٔ انسان می‌دانند که از هر لحاظ حکیمانه، عالمانه و از روی تدبیر و حکمت خاصی شکل گرفته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مگر خداوند فرمانرواترین فرمانروایان نمی‌باشد؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا خداوند داورترین داوران نیست؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آخرین آیه سوره، به حاکم بودن خداوند در روز قیامت اشاره دارد که بنابر متن آیه، در آن روز او بهترین داوران و حکم‌کنندگان خواهد بود. در تفسیر این آیه، برخی مفسران، آن را آفرینش خداوند دربارهٔ انسان می‌دانند که از هر لحاظ حکیمانه، عالمانه و از روی تدبیر و حکمت خاصی شکل گرفته است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تین، نود و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بروج و پیش از سوره قریش نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۱۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۳۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۴۶–۱۴۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تین»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۴۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
