آیه ۱ سوره زلزال: تفاوت میان نسخهها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
|||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره زلزال''' یکمین [[آیه]] از نود و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[ | '''آیه ۱ سوره زلزال''' یکمین [[آیه]] از نود و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. [[قرآن]] در نخستین آیه سوره، از وقوع زلزلهای شدید و سهمگین خبر میدهد که بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، ممکن است اشاره به زلزلهای در آستانه [[رستاخیز]] باشد. بعضی نیز این زلزله را مربوط به تمام کره زمین و مناطق آن تفسیر کردهاند. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در نخستین آیه سوره، از وقوع زلزلهای شدید و سهمگین خبر میدهد که بنابه نظر مفسران، ممکن است اشاره به زلزلهای در آستانه رستاخیز باشد. بعضی نیز این زلزله را مربوط به تمام کره زمین و مناطق آن تفسیر کردهاند. به گزارش مکارم، «اذا» در اینجا شرطیه است و احتمالاً این آیه در جواب سؤال «متی الساعة» (قیامت کی واقع میشود؟) گفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۱–۲۲۲|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع زمین]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع قیامت]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۲۳
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | زلزال | ||||
تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
شماره آیه | ۱ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره زلزال یکمین آیه از نود و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. قرآن در نخستین آیه سوره، از وقوع زلزلهای شدید و سهمگین خبر میدهد که بنابه نظر مفسران، ممکن است اشاره به زلزلهای در آستانه رستاخیز باشد. بعضی نیز این زلزله را مربوط به تمام کره زمین و مناطق آن تفسیر کردهاند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، هنگامیکه زمین سخت به لرزه انداخته میشود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، آنگاه که زمین به زلزله[ی واپسین]اش بلرزد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در نخستین آیه سوره، از وقوع زلزلهای شدید و سهمگین خبر میدهد که بنابه نظر مفسران، ممکن است اشاره به زلزلهای در آستانه رستاخیز باشد. بعضی نیز این زلزله را مربوط به تمام کره زمین و مناطق آن تفسیر کردهاند. به گزارش مکارم، «اذا» در اینجا شرطیه است و احتمالاً این آیه در جواب سؤال «متی الساعة» (قیامت کی واقع میشود؟) گفته شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زلزال، نود و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حدید و پیش از سوره نساء نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۵۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۷۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۲۱–۲۲۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زلزال»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۱۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.