آیه ۴ سوره زلزال: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع زمین]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۲۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زلزال | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره زلزال چهارمین آیه از نود و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه از بازگو کردن اخبار و اسرار توسط زمین خبر می‌دهد که براساس روایات اسلامی در روز قیامت هر آنچه از خوبی‌ها و بدی‌ها و اعمال خوب و بد انسان‌ها بر روی زمین واقع شده است؛ زمین همه را بازگو کرده و فاش می‌سازد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن روز (زمین) از خبرهای خود سخن می‌گوید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در چنین روز رازهایش را باز گوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه از بازگو کردن اخبار و اسرار توسط زمین خبر می‌دهد که براساس روایات اسلامی در روز قیامت هر آنچه از خوبی‌ها و بدی‌ها و اعمال خوب و بد انسان‌ها بر روی زمین واقع شده است؛ زمین همه را بازگو کرده و فاش می‌سازد. بنابر حدیثی از پیامبر اسلام منظور از خبر دادن زمین این است که زمین می‌گوید: «فلان شخص، در فلان روز، فلان کار را انجام داده است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره زلزال، نود و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حدید و پیش از سوره نساء نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۵۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۷۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۲۴–۲۲۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زلزال»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۱۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
