آیه ۴ سوره عادیات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره عادیات''' چهارمین [[آیه]] از صدمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به صحنه حمله بر دشمن اشاره و به آن سوگند یاد شده که در متن آیه چنین آمده است: | '''آیه ۴ سوره عادیات''' چهارمین [[آیه]] از صدمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به صحنه حمله بر دشمن اشاره و به آن سوگند یاد شده که در متن آیه چنین آمده است: «آنچنان بر دشمن سریع هجوم می‌برند که به سبب آن گرد و غبار به اطراف پخش می‌شود.» در لغت «اثرن» (از ماده اثارة) به معنای پراکندن دود یا غبار گفته شده و «نقع» نیز به معنی غبار است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به صحنه حمله بر دشمن اشاره و به آن سوگند یاد شده که در متن آیه چنین آمده است: | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به صحنه حمله بر دشمن اشاره و به آن سوگند یاد شده که در متن آیه چنین آمده است: «آنچنان بر دشمن سریع هجوم می‌برند که به سبب آن گرد و غبار به اطراف پخش می‌شود.» در لغت «اثرن» (از ماده اثارة) به معنای پراکندن دود یا غبار گفته شده و «نقع» نیز به معنی غبار است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۴۵|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع حیوانات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عادیات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره عادیات چهارمین آیه از صدمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به صحنه حمله بر دشمن اشاره و به آن سوگند یاد شده که در متن آیه چنین آمده است: «آنچنان بر دشمن سریع هجوم می‌برند که به سبب آن گرد و غبار به اطراف پخش می‌شود.» در لغت «اثرن» (از ماده اثارة) به معنای پراکندن دود یا غبار گفته شده و «نقع» نیز به معنی غبار است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن‌گاه در آن (هنگام) غبار برانگیزند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که در آنجا گرد برانگیزند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به صحنه حمله بر دشمن اشاره و به آن سوگند یاد شده که در متن آیه چنین آمده است: «آنچنان بر دشمن سریع هجوم می‌برند که به سبب آن گرد و غبار به اطراف پخش می‌شود.» در لغت «اثرن» (از ماده اثارة) به معنای پراکندن دود یا غبار گفته شده و «نقع» نیز به معنی غبار است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عادیات، صدمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهاردهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عصر و پیش از سوره کوثر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۶۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۸۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۴۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عادیات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
