آیه ۵ سوره فیل: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع اعراب جاهلی]] | [[رده:آیه‌های با موضوع اعراب جاهلی]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع عذاب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فیل | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره فیل پنجمین آیه از صد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، در ادامه شرح ماجرا بیان می‌شود که اصحاب فیل بعد از افتادن سنگ‌های سجیل به مانند کاه خورده شده درآمده بودند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سرانجام آنان‌را مانند بازماندة (کاه) جویده دشه قرار داد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سرانجام آنان را مانند برگ کاه نیمه جویده ساخت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه سوره، در ادامه شرح ماجرا بیان می‌شود که اصحاب فیل بعد از افتادن سنگ‌های سجیل به مانند کاه خورده شده درآمده بودند. به گزارش وی، تعبیر «کعصف مأکول» علاوه بر شدت متلاشی شدن لشکریان ابرهه، اشاره‌ای بر بی‌ارزش بودن و ضعف و ناتوانی این گروه انسان‌های طغیان‌گر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فیل، صد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نوزدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره کافرون و پیش از سوره فلق نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۹۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۱۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۳۷–۳۳۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فیل»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
