آیه ۳ سوره نصر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مدنی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره نصر''' سومین [[آیه]] از صد و دهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳ سوره نصر''' سومین [[آیه]] از صد و دهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه آخر سوره، سه دستور مهم به [[محمد|پیامبر اسلام]] داده می‌شود که در حقیقت به منزله [[شکر|شکرانه]] [[نعمت]] [[فتح مکه|فتح]] و پیروزی [[اسلام]] می‌باشد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه آخر سوره، سه دستور مهم به پیامبر اسلام داده می‌شود که در حقیقت به منزله شکرانه نعمت فتح و پیروزی اسلام می‌باشد. به گزارش او، «[[تسبیح]]» به معنای منزه شمردن خداوند از هرگونه نقص، «[[حمد]]» برای توصیف او به صفات کمالیه و «[[استغفار]]» برای نقصان‌های بندگان است. از نظر مکارم، این دستورات برای برطرف کردن حس غرور و انتقام‌جویی به هنگام پیروزی است که ممکن است برای بعضی انسان‌ها پیش بیاید؛ لذا خداوند فرمان می‌دهد در آن لحظات با یادآوری صفات جلال و بزرگی خداوند، از غرور و غفلت بیرون بیایند و این فتح و پیروزی را تنها از جانب خداوند بدانند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۸–۴۰۰|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع توبه]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع خدا]] | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نصر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره نصر سومین آیه از صد و دهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه آخر سوره، سه دستور مهم به پیامبر اسلام داده می‌شود که در حقیقت به منزله شکرانه نعمت فتح و پیروزی اسلام می‌باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پروردگار خود را سپاس و ستایش کن و از او آمرزش بخواه بی‌گمان او توبه‌پذیر است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس سپاسگزارانه پروردگارت را نیایش کن و از او آمرزش بخواه که او بس توبه‌پذیر است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه آخر سوره، سه دستور مهم به پیامبر اسلام داده می‌شود که در حقیقت به منزله شکرانه نعمت فتح و پیروزی اسلام می‌باشد. به گزارش او، «تسبیح» به معنای منزه شمردن خداوند از هرگونه نقص، «حمد» برای توصیف او به صفات کمالیه و «استغفار» برای نقصان‌های بندگان است. از نظر مکارم، این دستورات برای برطرف کردن حس غرور و انتقام‌جویی به هنگام پیروزی است که ممکن است برای بعضی انسان‌ها پیش بیاید؛ لذا خداوند فرمان می‌دهد در آن لحظات با یادآوری صفات جلال و بزرگی خداوند، از غرور و غفلت بیرون بیایند و این فتح و پیروزی را تنها از جانب خداوند بدانند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نصر، صد و دهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و چهاردهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره توبه نازل شد. این سوره آخرین سوره نازل شده است که در حجةالوداع نازل شده است و از جهت مکانی مکی و از جهت زمانی، مدنی است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۴۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۴۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۹۸–۴۰۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نصر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۱۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
