آیه ۴ سوره مسد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره مسد''' چهارمین [[آیه]] از صد و یازدهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴ سوره مسد''' چهارمین [[آیه]] از صد و یازدهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به وضعیت «[[ام جمیل]]» همسر «[[ابولهب]]» پرداخته شده است که او نیز مانند «ابولهب» از مخالفان و دشمنان «[[محمد]]» بود و در آیه برای او همان سرنوشت همسرش پیش‌بینی شده است. بنابر نقل‌های تاریخی، او خواهر «[[ابوسفیان]]» و عمه «[[معاویه]]» بوده و در این سوره با عنوان «حمالة الحطب» معرفی شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به وضعیت «ام جمیل» همسر «ابولهب» پرداخته شده است که او نیز مانند «ابولهب» از مخالفان و دشمنان «محمد» بود و در آیه برای او همان سرنوشت همسرش پیش‌بینی شده است. بنابر نقل‌های تاریخی، او خواهر «ابوسفیان» و عمه «معاویه» بوده و در این سوره با عنوان «حمالة الحطب» معرفی شده است. به گزارش مکارم، دربارهٔ این عنوان تفاسیر مختلفی وجود دارد؛ از جمله اینکه: «ام جمیل» بوته‌های خار را بر دوش می‌کشید و بر سر راه پیامبر اسلام قرار می‌داد تا پاهای او زخمی و آزرده شود. برخی این عبارت را کنایه از سخن‌چینی او و بعضی آن را کنایه از شدت بخل او دانسته‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۱|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع زنان]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع عذاب]] | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مسد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره مسد چهارمین آیه از صد و یازدهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به وضعیت «ام جمیل» همسر «ابولهب» پرداخته شده است که او نیز مانند «ابولهب» از مخالفان و دشمنان «محمد» بود و در آیه برای او همان سرنوشت همسرش پیش‌بینی شده است. بنابر نقل‌های تاریخی، او خواهر «ابوسفیان» و عمه «معاویه» بوده و در این سوره با عنوان «حمالة الحطب» معرفی شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و زنش (نیز به دوزخ درمی‌آید نکوهش می‌کنم) آن هیزم‌کش را»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و زنش هیزم‌کش [و آتش‌افروز معرکه] است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به وضعیت «ام جمیل» همسر «ابولهب» پرداخته شده است که او نیز مانند «ابولهب» از مخالفان و دشمنان «محمد» بود و در آیه برای او همان سرنوشت همسرش پیش‌بینی شده است. بنابر نقل‌های تاریخی، او خواهر «ابوسفیان» و عمه «معاویه» بوده و در این سوره با عنوان «حمالة الحطب» معرفی شده است. به گزارش مکارم، دربارهٔ این عنوان تفاسیر مختلفی وجود دارد؛ از جمله اینکه: «ام جمیل» بوته‌های خار را بر دوش می‌کشید و بر سر راه پیامبر اسلام قرار می‌داد تا پاهای او زخمی و آزرده شود. برخی این عبارت را کنایه از سخن‌چینی او و بعضی آن را کنایه از شدت بخل او دانسته‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مسد، صد و یازدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یازدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حمد و پیش از سوره تکویر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۵۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۶۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۴۲۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مسد»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
