سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Insan.svg|نام = انسان |جزء = ۲۹|آیه = ۳۱|محل نزول = مدینه|شماره نزول = ٧٨|کلمه = ۲۴۳|حرف =۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹}} | {{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Insan.svg|نام = انسان |جزء = ۲۹|آیه = ۳۱|محل نزول = مدینه|شماره نزول = ٧٨|کلمه = ۲۴۳|حرف =۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹}} | ||
'''سوره انسان''' هفتاد و ششمین [[سوره]] [[قرآن]] که دارای ۳۱ آیه، | '''سوره انسان''' هفتاد و ششمین [[سوره]] [[قرآن]] که دارای ۳۱ آیه، ۲۴۰ یا ۲۴۳ کلمه و ۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹ حرف است. این سوره [[مدنی]] از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، نود و هشتمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از [[سوره طلاق]] و پس از [[سوره الرحمن]] بوده است. هرچند در ترتیب [[مصحف کنونی]] در میان سوره‌های [[سوره قیامت|قیامت]] و [[سوره مرسلات|مرسلات]] قرار دارد.<ref name=":0">{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۷۸|ج=۱}}</ref> | ||
==نام‌ها== | == نام‌ها == | ||
''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]'' چهار نام را برای این سوره گزارش می‌کند که سه نام «انسان»، «دهر» و «هل اتی» از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده‌اند. نام دیگر سوره، «ابرار» جمع برّ به معنای نیکان است. دلیل این نامگذاری نیز به این جهت است که در ۱۸ آیه این سوره (آیات ۵ تا ۲۲) به معرفی [[ابرار]]، نشانه‌های آنان و سرانجامشان پرداخته شده است. به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، از آنجایی که محور اصلی سوره؛ انسان، اعمالش و عاقبت او در [[جهان آخرت]] است؛ به سوره انسان نامگذاری شده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۷۸۲|ج=۱}}</ref> | ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]'' چهار نام را برای این سوره گزارش می‌کند که سه نام «انسان»، «دهر» و «هل اتی» از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده‌اند. نام دیگر سوره، «ابرار» جمع برّ به معنای نیکان است. دلیل این نامگذاری نیز به این جهت است که در ۱۸ آیه این سوره (آیات ۵ تا ۲۲) به معرفی [[ابرار]]، نشانه‌های آنان و سرانجامشان پرداخته شده است. به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، از آنجایی که محور اصلی سوره؛ انسان، اعمالش و عاقبت او در [[جهان آخرت]] است؛ به سوره انسان نامگذاری شده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۷۸۲|ج=۱}}</ref> | ||
==شأن و محل نزول== | == شأن و محل نزول == | ||
بنابه گزارش منابع اسلامی این سوره، در مورد [[اهل بیت|اهل‌بیت]] [[محمد|پیامبر اسلام]] ([[علی بن ابی‌طالب|علی]]، [[فاطمه زهرا|فاطمه]]، [[حسن مجتبی|حسن]] و [[حسین بن علی|حسین]]) نازل شده است که نزول آن پس از ماجرای [[نذر]] اهل‌بیت و [[آیه اطعام|اطعام]] آنان بوده است. از میان دانشمندان [[اهل سنت]]، [[ثعلبی]]، [[زمخشری]]، [[اوحدی]] و [[اخطب خوارزمی]] و تمام علمای [[امامیه]] بر این عقیده‌اند که همه این سوره (به ویژه آیات ۷ تا ۹ سوره) در شأن و فضیلت اهل‌بیت محمد نازل شده است. از نظر مشهور و براساس روایات امامان شیعه، این سوره مدنی است و هیچ‌کدام از آیاتش مکی نیستند. برخی نیز به خاطر سیاق آیات سوره، نزول همه یا حداقل ۱۲ آیه ابتدایی آن را در [[مدینه]] دانسته‌اند و نه آیه پس از آن را [[مکی و مدنی|مکی]] گفته‌اند. عقیده برخی از علمای اهل سنت نیز این است که تمام سوره در [[مکه]] نازل شده است.<ref name=":0" /> | بنابه گزارش منابع اسلامی این سوره، در مورد [[اهل بیت|اهل‌بیت]] [[محمد|پیامبر اسلام]] ([[علی بن ابی‌طالب|علی]]، [[فاطمه زهرا|فاطمه]]، [[حسن مجتبی|حسن]] و [[حسین بن علی|حسین]]) نازل شده است که نزول آن پس از ماجرای [[نذر]] اهل‌بیت و [[آیه اطعام|اطعام]] آنان بوده است. از میان دانشمندان [[اهل سنت]]، [[ثعلبی]]، [[زمخشری]]، [[اوحدی]] و [[اخطب خوارزمی]] و تمام علمای [[امامیه]] بر این عقیده‌اند که همه این سوره (به ویژه آیات ۷ تا ۹ سوره) در شأن و فضیلت اهل‌بیت محمد نازل شده است. از نظر مشهور و براساس روایات امامان شیعه، این سوره مدنی است و هیچ‌کدام از آیاتش مکی نیستند. برخی نیز به خاطر سیاق آیات سوره، نزول همه یا حداقل ۱۲ آیه ابتدایی آن را در [[مدینه]] دانسته‌اند و نه آیه پس از آن را [[مکی و مدنی|مکی]] گفته‌اند. عقیده برخی از علمای اهل سنت نیز این است که تمام سوره در [[مکه]] نازل شده است.<ref name=":0"/> | ||
==ساختار و محتوا== | == ساختار و محتوا == | ||
سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و نود و هشتمین سوره از نظر ترتیب نزول است که پیش از سوره طلاق و پس از سوره الرحمن نازل شده است. این سوره در بخشی از یک [[حزب]] قرار دارد و از سوره‌های [[مفصل طوال]] قرآن است. بنابه نقل مشهور، نسخی در سوره واقع نشده؛ اما گروهی از مفسران معتقدند یک یا دو آیه از آن منسوخ شده است.<ref name=":0" /> | سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و نود و هشتمین سوره از نظر ترتیب نزول است که پیش از سوره طلاق و پس از سوره الرحمن نازل شده است. این سوره در بخشی از یک [[حزب]] قرار دارد و از سوره‌های [[مفصل طوال]] قرآن است. بنابه نقل مشهور، نسخی در سوره واقع نشده؛ اما گروهی از مفسران معتقدند یک یا دو آیه از آن منسوخ شده است.<ref name=":0"/> | ||
مبحث اصلی این سوره انسان و [[هدایت]] اوست که در آغاز سوره و در نخستین آیه آن، به خلقت او و قرارگرفتنش بر سر دو راهی «[[شکر]]» و «کفران» اشاره می‌شود. در ادامه به معرفی و بیان اوصاف انسان‌های نیکوکار می‌پردازد و در طی ۱۸ آیه انواع نعمت‌هایی که ابرار در [[قیامت]] از آن برخوردار خواهند شد؛ بیان می‌شود. [[هدایت تکوینی و تشریعی]] انسان از جانب [[خداوند]]، اراده و آزادی انسان در تعیین سرنوشتش، وضعیت [[کافر|کافران]] در قیامت و بیان نکات [[اخلاق|اخلاقی]] مانند [[صبر]] و کناره‌گیری از [[گناه‌کاران]] از دیگر مطالب محتوایی سوره انسان است.<ref name=":0" /> | مبحث اصلی این سوره انسان و [[هدایت]] اوست که در آغاز سوره و در نخستین آیه آن، به خلقت او و قرارگرفتنش بر سر دو راهی «[[شکر]]» و «کفران» اشاره می‌شود. در ادامه به معرفی و بیان اوصاف انسان‌های نیکوکار می‌پردازد و در طی ۱۸ آیه انواع نعمت‌هایی که ابرار در [[قیامت]] از آن برخوردار خواهند شد؛ بیان می‌شود. [[هدایت تکوینی و تشریعی]] انسان از جانب [[خداوند]]، اراده و آزادی انسان در تعیین سرنوشتش، وضعیت [[کافر|کافران]] در قیامت و بیان نکات [[اخلاق|اخلاقی]] مانند [[صبر]] و کناره‌گیری از [[گناه‌کاران]] از دیگر مطالب محتوایی سوره انسان است.<ref name=":0"/> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | |||
{{پانویس|۲}} | |||
=== منابع === | |||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره انسان|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2778/}} | |||
===منابع=== | |||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره انسان|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2778/}} | |||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:سوره‌های قرآن]] | |||
[[رده:سوره‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۲
| انسان | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مدنی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ٧٨ | ||||
| جزء | ۲۹ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۳۱ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۲۴۳ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن که دارای ۳۱ آیه، ۲۴۰ یا ۲۴۳ کلمه و ۱۰۵۰ یا ۱۰۸۹ حرف است. این سوره مدنی از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، نود و هشتمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از سوره طلاق و پس از سوره الرحمن بوده است. هرچند در ترتیب مصحف کنونی در میان سوره‌های قیامت و مرسلات قرار دارد.[۱]
نام‌ها
فرهنگنامه علوم قرآن چهار نام را برای این سوره گزارش می‌کند که سه نام «انسان»، «دهر» و «هل اتی» از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده‌اند. نام دیگر سوره، «ابرار» جمع برّ به معنای نیکان است. دلیل این نامگذاری نیز به این جهت است که در ۱۸ آیه این سوره (آیات ۵ تا ۲۲) به معرفی ابرار، نشانه‌های آنان و سرانجامشان پرداخته شده است. به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، از آنجایی که محور اصلی سوره؛ انسان، اعمالش و عاقبت او در جهان آخرت است؛ به سوره انسان نامگذاری شده است.[۲]
شأن و محل نزول
بنابه گزارش منابع اسلامی این سوره، در مورد اهل‌بیت پیامبر اسلام (علی، فاطمه، حسن و حسین) نازل شده است که نزول آن پس از ماجرای نذر اهل‌بیت و اطعام آنان بوده است. از میان دانشمندان اهل سنت، ثعلبی، زمخشری، اوحدی و اخطب خوارزمی و تمام علمای امامیه بر این عقیده‌اند که همه این سوره (به ویژه آیات ۷ تا ۹ سوره) در شأن و فضیلت اهل‌بیت محمد نازل شده است. از نظر مشهور و براساس روایات امامان شیعه، این سوره مدنی است و هیچ‌کدام از آیاتش مکی نیستند. برخی نیز به خاطر سیاق آیات سوره، نزول همه یا حداقل ۱۲ آیه ابتدایی آن را در مدینه دانسته‌اند و نه آیه پس از آن را مکی گفته‌اند. عقیده برخی از علمای اهل سنت نیز این است که تمام سوره در مکه نازل شده است.[۱]
ساختار و محتوا
سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و نود و هشتمین سوره از نظر ترتیب نزول است که پیش از سوره طلاق و پس از سوره الرحمن نازل شده است. این سوره در بخشی از یک حزب قرار دارد و از سوره‌های مفصل طوال قرآن است. بنابه نقل مشهور، نسخی در سوره واقع نشده؛ اما گروهی از مفسران معتقدند یک یا دو آیه از آن منسوخ شده است.[۱]
مبحث اصلی این سوره انسان و هدایت اوست که در آغاز سوره و در نخستین آیه آن، به خلقت او و قرارگرفتنش بر سر دو راهی «شکر» و «کفران» اشاره می‌شود. در ادامه به معرفی و بیان اوصاف انسان‌های نیکوکار می‌پردازد و در طی ۱۸ آیه انواع نعمت‌هایی که ابرار در قیامت از آن برخوردار خواهند شد؛ بیان می‌شود. هدایت تکوینی و تشریعی انسان از جانب خداوند، اراده و آزادی انسان در تعیین سرنوشتش، وضعیت کافران در قیامت و بیان نکات اخلاقی مانند صبر و کناره‌گیری از گناه‌کاران از دیگر مطالب محتوایی سوره انسان است.[۱]
پانویس
ارجاعات
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۷۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۷۸۲.
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره انسان». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.