آیه ۸ سوره ضحی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸ سوره ضحی''' هشتمین [[آیه]] از نود و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۸ سوره ضحی''' هشتمین [[آیه]] از نود و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سومین [[نعمت]] و موهبت خاص الهی به [[محمد|پیامبر اسلام]] اشاره شده است که این نعمت توجه و ازدواج [[خدیجه]] با محمد بود و به این وسیله با استفاده از ثروت فراوان او اهداف پیامبر تحقق یافت و اسلام تقویت و گسترده شد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سومین نعمت و موهبت خاص الهی به پیامبر اسلام اشاره شده است که این نعمت توجه و ازدواج خدیجه با محمد بود و به این وسیله با استفاده از ثروت فراوان او اهداف پیامبر تحقق یافت و اسلام تقویت و گسترده شد. علاوه بر آن در جنگ‌هایی که پس از ظهور [[اسلام]] اتفاق افتاد؛ غنایم جنگی بسیاری نصیب پیامبر گردید که این غنایم و اموال او را برای رسیدن به اهدافش بی‌نیاز کرد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۵–۱۰۶|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع رزق]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع محمد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ضحی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره ضحی هشتمین آیه از نود و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سومین نعمت و موهبت خاص الهی به پیامبر اسلام اشاره شده است که این نعمت توجه و ازدواج خدیجه با محمد بود و به این وسیله با استفاده از ثروت فراوان او اهداف پیامبر تحقق یافت و اسلام تقویت و گسترده شد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و تو را فقیر و بی‌چیز یافت و ثروتمند و دارایت ساخت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و تو را تهیدست یافت و بی‌نیازت کرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سومین نعمت و موهبت خاص الهی به پیامبر اسلام اشاره شده است که این نعمت توجه و ازدواج خدیجه با محمد بود و به این وسیله با استفاده از ثروت فراوان او اهداف پیامبر تحقق یافت و اسلام تقویت و گسترده شد. علاوه بر آن در جنگ‌هایی که پس از ظهور اسلام اتفاق افتاد؛ غنایم جنگی بسیاری نصیب پیامبر گردید که این غنایم و اموال او را برای رسیدن به اهدافش بی‌نیاز کرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ضحی، نود و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، یازدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره فجر و پیش از سوره انشراح نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۹۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۲۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۰۵–۱۰۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ضحی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
