آیه ۱۱ سوره منافقون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مدنی قرآن (هاتکت)) |
(+رده:آیه‌های با موضوع صفات خدا، +رده:آیه‌های با موضوع مرگ (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره منافقون''' یازدهمین [[آیه]] از شصت و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۱ سوره منافقون''' یازدهمین [[آیه]] از شصت و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، [[قرآن]] با قاطعیت چنین می‌گوید: «[[الله|خداوند]] هرگز [[مرگ]] کسی را که اجلش فرارسیده، به تأخیر نمی‌اندازد و او به همه اعمال انسان‌ها آگاه و [[خبیر (اسماء الحسنی)|خبیر]] است.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آخرین آیه سوره به این نکته تأکید می‌شود که هرگاه اجل کسی فرابرسد، ساعتی در آن تأخیر نمی‌شود، قبض روح می‌گردد و مهلتی به او داده نمی‌شود؛ لذا انسان‌ها باید در انجام اعمال خود این نکته را مدنظر داشته باشند. از سوی دیگر آیه به آگاه و خبیر بودن [[خداوند]] نسبت به اعمال آنها اشاره دارد و این مطلب را یادآوری می‌کند که همه اعمال برای پاداش و [[کیفر]] ثبت و ضبط و در [[قیامت]] در برابر آنها به انسان‌ها [[جزا]] داده می‌شود. به گفته مکارم، نظیر مفهوم این آیه در [[آیه ۳۴ سوره اعراف]] نیز بیان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۴–۱۷۵|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع صفات خدا]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع مرگ]] | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | منافقون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره منافقون یازدهمین آیه از شصت و سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، قرآن با قاطعیت چنین می‌گوید: «خداوند هرگز مرگ کسی را که اجلش فرارسیده، به تأخیر نمی‌اندازد و او به همه اعمال انسان‌ها آگاه و خبیر است.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و خداوند هرگز (مرگ) کسی را چون اجلش فرا رسد به تأخیر نمی‌اندازد و خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و خداوند هرگز کسی را چون اجلش فرا رسد، بازپس ندارد، و خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آخرین آیه سوره به این نکته تأکید می‌شود که هرگاه اجل کسی فرابرسد، ساعتی در آن تأخیر نمی‌شود، قبض روح می‌گردد و مهلتی به او داده نمی‌شود؛ لذا انسان‌ها باید در انجام اعمال خود این نکته را مدنظر داشته باشند. از سوی دیگر آیه به آگاه و خبیر بودن خداوند نسبت به اعمال آنها اشاره دارد و این مطلب را یادآوری می‌کند که همه اعمال برای پاداش و کیفر ثبت و ضبط و در قیامت در برابر آنها به انسان‌ها جزا داده می‌شود. به گفته مکارم، نظیر مفهوم این آیه در آیه ۳۴ سوره اعراف نیز بیان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره منافقون، شصت و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حج و پیش از سوره مجادله نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره منافقون، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۴۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۴۸۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۱۷۴–۱۷۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره منافقون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۹۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
