مکی و مدنی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ایجاد مقاله) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مکی و مدنی''' اصطلاحاتی هستند که محققین قرآن برای تمایز و شناخت سور قرآن بکار بردهاند. براساس نظر | '''[[سوره مکی|مکی]] و [[سوره مدنی|مدنی]]''' اصطلاحاتی هستند که محققین [[قرآن]] برای تمایز و شناخت [[سور قرآن]] بکار بردهاند. براساس نظر [[محمدباقر صدر]]، [[شارع]] تعریف خاصی برای آنها ارائه ننموده است.{{پنک|ناصحیان|۱۳۸۶|صص=۱۴۰}} | ||
سه نوع تعریف برای مکی و مدنی وجود دارند:{{پنک|ناصحیان|۱۳۸۶|صص=۱۳۹–۱۴۰}} | سه نوع تعریف برای مکی و مدنی وجود دارند:{{پنک|ناصحیان|۱۳۸۶|صص=۱۳۹–۱۴۰}} | ||
# بخشی از قرآن که قبل از هجرت نازل شده مکی و آنچه بعد از هجرت پیامبر | # بخشی از قرآن که قبل از [[هجرت]] نازل شده مکی و آنچه بعد از هجرت [[محمد|پیامبر اسلام]] به [[مدینه]] نازل گردیده مدنی نامیده میشود. | ||
# بخشی از قرآن که در مکه نازل شده مکی و بخشی که در مدینه نازل شده مدنی است. | # بخشی از قرآن که در [[مکه]] نازل شده مکی و بخشی که در مدینه نازل شده مدنی است. | ||
# بخشی از قرآن که خطاب به اهل مکه بوده مکی و بخشی که خطاب به اهل مدینه بوده مدنی نامیده میشود. | # بخشی از قرآن که خطاب به اهل مکه بوده مکی و بخشی که خطاب به اهل مدینه بوده مدنی نامیده میشود. | ||
== ارجاعات == | == ملاکهای تشخیص == | ||
بهطور کلی سه معیار برای تمایز مکی از مدنی وجود دارد:{{پنک|ناصحیان|۱۳۸۶|صص=۱۴۱}} | |||
# نص و خبر یا روش [[نقل|نقلی]]: یعنی براساس اخبار و [[حدیث|روایات]] | |||
# علائم صوری و ظاهری: براساس ظاهر متن، مثلاً کوتاهی آیات نشانگر مکی و بلندی آن نشانی از مدنی بودن آن سوره است. یا مثلاً عباراتی چون «یا أیها الناس» و «کلّاً» نشانی از مکی بودن و «یا أیها الذین آمنوا» نشان از مدنی بودن سوره است. هرچند که صرف اینگونه علامت بهطور قطع نمیتوان نتیجه از مکی یا مدنی بودن آیات گرفت. | |||
# علائم محتوایی: به عنوان مثال محتواهایی چون اصول معارف، اصول [[ایمان]] و دعوت به [[اسلام]] و قصص امم سالف از ویژگیهای غالب سور مکی و مواردی چون احکام، پایبندی به [[اخلاق]] حسنه، برخورد تند با عقاید باطل [[مشرکان]] و … از محتواهای شاخص سور مدنی است. | |||
== پانویس == | |||
=== ارجاعات === | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
== منابع == | === منابع === | ||
{{آغاز منابع}} | {{آغاز منابع}} | ||
* {{یادکرد ژورنال|ژورنال = سفیر | شماره = 1 | عنوان = شناخت مکی و مدنی در پرتو احادیث | نام | * {{یادکرد ژورنال|ژورنال = سفیر | شماره = 1 | عنوان = شناخت مکی و مدنی در پرتو احادیث | نام = علیاصغر | نام خانوادگی = ناصحیان | سال = 1386}} | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
{{قرآن}} | |||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
{{خرد}} | {{خرد}} | ||
[[رده:اصطلاحات اسلامی]] | |||
[[رده:اصطلاحات قرآنی]] | |||
[[رده:قرآن]] | [[رده:قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۹
مکی و مدنی اصطلاحاتی هستند که محققین قرآن برای تمایز و شناخت سور قرآن بکار بردهاند. براساس نظر محمدباقر صدر، شارع تعریف خاصی برای آنها ارائه ننموده است.[۱]
سه نوع تعریف برای مکی و مدنی وجود دارند:[۲]
- بخشی از قرآن که قبل از هجرت نازل شده مکی و آنچه بعد از هجرت پیامبر اسلام به مدینه نازل گردیده مدنی نامیده میشود.
- بخشی از قرآن که در مکه نازل شده مکی و بخشی که در مدینه نازل شده مدنی است.
- بخشی از قرآن که خطاب به اهل مکه بوده مکی و بخشی که خطاب به اهل مدینه بوده مدنی نامیده میشود.
ملاکهای تشخیص
بهطور کلی سه معیار برای تمایز مکی از مدنی وجود دارد:[۳]
- نص و خبر یا روش نقلی: یعنی براساس اخبار و روایات
- علائم صوری و ظاهری: براساس ظاهر متن، مثلاً کوتاهی آیات نشانگر مکی و بلندی آن نشانی از مدنی بودن آن سوره است. یا مثلاً عباراتی چون «یا أیها الناس» و «کلّاً» نشانی از مکی بودن و «یا أیها الذین آمنوا» نشان از مدنی بودن سوره است. هرچند که صرف اینگونه علامت بهطور قطع نمیتوان نتیجه از مکی یا مدنی بودن آیات گرفت.
- علائم محتوایی: به عنوان مثال محتواهایی چون اصول معارف، اصول ایمان و دعوت به اسلام و قصص امم سالف از ویژگیهای غالب سور مکی و مواردی چون احکام، پایبندی به اخلاق حسنه، برخورد تند با عقاید باطل مشرکان و … از محتواهای شاخص سور مدنی است.
پانویس
ارجاعات
- ↑ ناصحیان ۱۳۸۶، صص. ۱۴۰.
- ↑ ناصحیان ۱۳۸۶، صص. ۱۳۹–۱۴۰.
- ↑ ناصحیان ۱۳۸۶، صص. ۱۴۱.
منابع
- ناصحیان، علیاصغر (۱۳۸۶). «شناخت مکی و مدنی در پرتو احادیث». سفیر (۱).