بدون تصویر

آیه ۸ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۸ سوره تکویر''' هشتمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.  
'''آیه ۸ سوره تکویر''' هشتمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه موردبحث به زنده به گور کردن دختران اشاره دارد که یکی از وحشیانه‌ترین رسوم عرب [[عصر جاهلیت|جاهلیت]] بوده است. «موءودة» از (ماده وَأد) به معنی دختری است که زنده در زیر خاک دفن شده و طبق برخی [[حدیث|روایات]] در تفسیر آیه به قطع رحم یا قطع مودت [[اهل‌بیت]] نیز تعبیر شده است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه موردبحث به زنده به گور کردن دختران اشاره دارد که یکی از وحشیانه‌ترین رسوم عرب جاهلیت بوده است. «موءودة» از (ماده وَأد) به معنی دختری است که زنده در زیر خاک دفن شده و طبق برخی روایات در تفسیر آیه به قطع رحم یا قطع مودت اهل‌بیت نیز تعبیر شده است. در حدیثی از امام پنجم شیعیان، [[محمد باقر]] در تفسیر آیه آمده است که: «من قتل فی مودّتنا؛ منظور کسانی است که در راه محبت و دوستی ما کشته می‌شوند.»<ref>{{پک|1=مکارم شیرازی|2=۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۶–۱۷۸|ج=۲۶}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]]
[[رده:آیه‌های با موضوع اعراب جاهلی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۸

آیه ۸ سوره تکویر
مشخصات قرآنی
نام سورهتکویر
تعداد آیات سوره۲۹
شماره آیه۸
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۸ سوره تکویر هشتمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آیه موردبحث به زنده به گور کردن دختران اشاره دارد که یکی از وحشیانه‌ترین رسوم عرب جاهلیت بوده است. «موءودة» از (ماده وَأد) به معنی دختری است که زنده در زیر خاک دفن شده و طبق برخی روایات در تفسیر آیه به قطع رحم یا قطع مودت اهل‌بیت نیز تعبیر شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ آیهٔ ۸ از سورهٔ ۸۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و هنگامی‌که از دختر زنده به‌گور شده پرسیده شود»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و آنگاه که از دختر زنده به گور شده پرسیده شود»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه موردبحث به زنده به گور کردن دختران اشاره دارد که یکی از وحشیانه‌ترین رسوم عرب جاهلیت بوده است. «موءودة» از (ماده وَأد) به معنی دختری است که زنده در زیر خاک دفن شده و طبق برخی روایات در تفسیر آیه به قطع رحم یا قطع مودت اهل‌بیت نیز تعبیر شده است. در حدیثی از امام پنجم شیعیان، محمد باقر در تفسیر آیه آمده است که: «من قتل فی مودّتنا؛ منظور کسانی است که در راه محبت و دوستی ما کشته می‌شوند.»[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.