آیه ۱۹ سوره انفطار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۹ سوره انفطار''' نوزدهمین [[آیه]] از هشتاد و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۹ سوره انفطار''' نوزدهمین [[آیه]] از هشتاد و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، به یکی دیگر از خصوصیات و ویژگی‌های روز [[قیامت]] اشاره می‌شود که در آن روز هیچ‌کس برای دیگری نمی‌تواند کاری انجام بدهد و تمام امور در آن روز در دست [[الله|خدا]]<nowiki/>ست. نظیر این مطلب در [[آیه ۱۶ سوره غافر]] و [[آیه ۳۷ سوره عبس]] تصریح شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در آخرین آیه سوره، به یکی دیگر از خصوصیات و ویژگی‌های روز قیامت اشاره می‌شود که در آن روز هیچ‌کس برای دیگری نمی‌تواند کاری انجام بدهد و تمام امور در آن روز در دست خداست. نظیر این مطلب در آیه ۱۶ سوره غافر و آیه ۳۷ سوره عبس تصریح شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۵–۲۳۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع خدا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۴:۱۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انفطار | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره انفطار نوزدهمین آیه از هشتاد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، به یکی دیگر از خصوصیات و ویژگی‌های روز قیامت اشاره می‌شود که در آن روز هیچ‌کس برای دیگری نمی‌تواند کاری انجام بدهد و تمام امور در آن روز در دست خداست. نظیر این مطلب در آیه ۱۶ سوره غافر و آیه ۳۷ سوره عبس تصریح شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«روزی که هیچ کسی برای دیگران نمی‌تواند کاری بکند و در آن ورز فرمان، فرمان خدا است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«روزی که هیچ کس، اختیاری در حق هیچ کس ندارد، و در چنین روز کار با خداوند است»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آخرین آیه سوره، به یکی دیگر از خصوصیات و ویژگی‌های روز قیامت اشاره می‌شود که در آن روز هیچ‌کس برای دیگری نمی‌تواند کاری انجام بدهد و تمام امور در آن روز در دست خداست. نظیر این مطلب در آیه ۱۶ سوره غافر و آیه ۳۷ سوره عبس تصریح شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انفطار، هشتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نازعات و پیش از سوره انشقاق نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۸۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۳۵–۲۳۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انفطار»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
