آیه ۵ سوره قدر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره قدر''' پنجمین [[آیه]] از نود و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۵ سوره قدر''' پنجمین [[آیه]] از نود و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه به سرشار بودن [[شب قدر]] از سلامت و [[رحمت]] [[خداوند]] اشاره دارد که بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، به خاطر نزول [[قرآن]] و خیرات و برکات الهی و فرود آمدن [[فرشتگان]] و [[روح القدس|روح]] در این شب است و با عبادت و احیای این شب رحمت و لطف خاص خداوند نصیب بندگان می‌شود. | ||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۲۳۵|ج=۳۲}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۲۳۵|ج=۳۲}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۵۸|ج=۲۰}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه به سرشار بودن شب قدر از سلامت و رحمت خداوند اشاره دارد که بنابه نظر مفسران، به خاطر نزول قرآن و خیرات و برکات الهی و فرود آمدن فرشتگان و روح در این شب است و با عبادت و احیای این شب رحمت و لطف خاص خداوند نصیب بندگان می‌شود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۵–۱۸۷|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع اوقات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۱۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قدر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره قدر پنجمین آیه از نود و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه به سرشار بودن شب قدر از سلامت و رحمت خداوند اشاره دارد که بنابه نظر مفسران، به خاطر نزول قرآن و خیرات و برکات الهی و فرود آمدن فرشتگان و روح در این شب است و با عبادت و احیای این شب رحمت و لطف خاص خداوند نصیب بندگان می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
سَلَامٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن شب، شب سلامت و رحمت است تا طلوع صبح»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[این شب] تا دمیدن سپیده‌دم آکنده از سلامت [و امن و امان] است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه به سرشار بودن شب قدر از سلامت و رحمت خداوند اشاره دارد که بنابه نظر مفسران، به خاطر نزول قرآن و خیرات و برکات الهی و فرود آمدن فرشتگان و روح در این شب است و با عبادت و احیای این شب رحمت و لطف خاص خداوند نصیب بندگان می‌شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قدر، نود و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عبس و پیش از سوره شمس نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۳۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۵۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۸۵–۱۸۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قدر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۲۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
