آیه ۴ سوره زلزال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره زلزال''' چهارمین [[آیه]] از نود و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[ | '''آیه ۴ سوره زلزال''' چهارمین [[آیه]] از نود و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه از بازگو کردن اخبار و اسرار توسط زمین خبر می‌دهد که براساس [[روایات اسلامی]] در [[روز قیامت]] هر آنچه از خوبی‌ها و بدی‌ها و اعمال خوب و بد انسان‌ها بر روی زمین واقع شده است؛ زمین همه را بازگو کرده و فاش می‌سازد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه از بازگو کردن اخبار و اسرار توسط زمین خبر می‌دهد که براساس روایات اسلامی در روز قیامت هر آنچه از خوبی‌ها و بدی‌ها و اعمال خوب و بد انسان‌ها بر روی زمین واقع شده است؛ زمین همه را بازگو کرده و فاش می‌سازد. بنابر [[حدیث|حدیثی]] از [[محمد|پیامبر اسلام]] منظور از خبر دادن زمین این است که زمین می‌گوید: «فلان شخص، در فلان روز، فلان کار را انجام داده است.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۴–۲۲۶|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع زمین]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۲۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زلزال | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره زلزال چهارمین آیه از نود و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه از بازگو کردن اخبار و اسرار توسط زمین خبر می‌دهد که براساس روایات اسلامی در روز قیامت هر آنچه از خوبی‌ها و بدی‌ها و اعمال خوب و بد انسان‌ها بر روی زمین واقع شده است؛ زمین همه را بازگو کرده و فاش می‌سازد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن روز (زمین) از خبرهای خود سخن می‌گوید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در چنین روز رازهایش را باز گوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه از بازگو کردن اخبار و اسرار توسط زمین خبر می‌دهد که براساس روایات اسلامی در روز قیامت هر آنچه از خوبی‌ها و بدی‌ها و اعمال خوب و بد انسان‌ها بر روی زمین واقع شده است؛ زمین همه را بازگو کرده و فاش می‌سازد. بنابر حدیثی از پیامبر اسلام منظور از خبر دادن زمین این است که زمین می‌گوید: «فلان شخص، در فلان روز، فلان کار را انجام داده است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره زلزال، نود و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حدید و پیش از سوره نساء نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۵۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۷۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۲۴–۲۲۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زلزال»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۱۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
