آیه ۲ سوره قریش: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲ سوره قریش''' دومین [[آیه]] از صد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲ سوره قریش''' دومین [[آیه]] از صد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه به سفرهای تابستانه و زمستانه [[قریش]] اشاره دارد و در ادامه آیه قبل می‌گوید: «تا آنها به سفرهای تابستانه و زمستانه خود بپردازند و به خاطر الفتی که به سرزمینشان دارند؛ به آنجا بازگردند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه به سفرهای تابستانه و زمستانه قریش اشاره دارد و در ادامه آیه قبل می‌گوید: «تا آنها به سفرهای تابستانه و زمستانه خود بپردازند و به خاطر الفتی که به سرزمینشان دارند؛ به آنجا بازگردند.» به گزارش مکارم، منظور از «ایلافهم» در اینجا ایجاد انس، محبت و الفت میان قریش و سایر مردم در این سفرهای بزرگ تجاری بوده است. چراکه به خاطر وضعیت جغرافیایی [[مکه]] و اطرافش کشاورزی و دامداری محدود بوده و بیشترین درآمد اهالی مکه از طریق تجارت و کاروان‌های تجاری تأمین می‌شده است. البته به عقیده او، قریش به خاطر کارهای خلافشان مستحق این لطف الهی نبودند؛ بلکه چون مقدر بود به زودی [[محمد|پیامبر اسلام]] از میان این قبیله قیام کند و [[اسلام]] از این منطقه به سایر مناطق دنیا گسترش یابد؛ لذا خداوند این لطف را در حق آنها نموده بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۱–۳۵۲|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع اعراب جاهلی]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع اوقات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۵۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قریش | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره قریش دومین آیه از صد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آیه به سفرهای تابستانه و زمستانه قریش اشاره دارد و در ادامه آیه قبل می‌گوید: «تا آنها به سفرهای تابستانه و زمستانه خود بپردازند و به خاطر الفتی که به سرزمینشان دارند؛ به آنجا بازگردند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به خاطر انس و الفت ایشان به کوچ زمستانه و تابسته»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همبستگیشان در کوچ زمستانی و تابستانی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه به سفرهای تابستانه و زمستانه قریش اشاره دارد و در ادامه آیه قبل می‌گوید: «تا آنها به سفرهای تابستانه و زمستانه خود بپردازند و به خاطر الفتی که به سرزمینشان دارند؛ به آنجا بازگردند.» به گزارش مکارم، منظور از «ایلافهم» در اینجا ایجاد انس، محبت و الفت میان قریش و سایر مردم در این سفرهای بزرگ تجاری بوده است. چراکه به خاطر وضعیت جغرافیایی مکه و اطرافش کشاورزی و دامداری محدود بوده و بیشترین درآمد اهالی مکه از طریق تجارت و کاروان‌های تجاری تأمین می‌شده است. البته به عقیده او، قریش به خاطر کارهای خلافشان مستحق این لطف الهی نبودند؛ بلکه چون مقدر بود به زودی پیامبر اسلام از میان این قبیله قیام کند و اسلام از این منطقه به سایر مناطق دنیا گسترش یابد؛ لذا خداوند این لطف را در حق آنها نموده بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قریش، صد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تین و پیش از سوره فارعه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۹۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۵۱–۳۵۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قریش»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
