آیه ۱ سوره عادیات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره عادیات''' یکمین [[آیه]] از صدمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. آغاز این سوره با سوگندهای پنج‌گانه‌ای است که در پنج آیه ابتدایی آن آمده است و بنابر گزارش‌هایی از منابع اسلامی صحنه‌هایی از یک جنگ یا [[جهاد]] را نشان می‌دهند. در اولین آیه به عادیات (اسبان دونده مجاهدان) سوگند یاد شده است. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۲۵۸|ج=۳۲}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۸۶|ج=۲۰}}</ref> | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۲۵۸|ج=۳۲}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۸۶|ج=۲۰}}</ref> | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آغاز این سوره با سوگندهای پنج‌گانه‌ای است که در پنج آیه ابتدایی آن آمده است و بنابر گزارش‌هایی از منابع اسلامی صحنه‌هایی از یک جنگ یا جهاد را نشان می‌دهند. در اولین آیه به عادیات (اسبان دونده مجاهدان) سوگند یاد شده است. | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آغاز این سوره با سوگندهای پنج‌گانه‌ای است که در پنج آیه ابتدایی آن آمده است و بنابر گزارش‌هایی از منابع اسلامی صحنه‌هایی از یک جنگ یا جهاد را نشان می‌دهند. در اولین آیه به عادیات (اسبان دونده مجاهدان) سوگند یاد شده است. دربارهٔ معنای «عادیات» در میان [[تفسیر قرآن|مفسران]] دو نظر وجود دارد که بنابر قول مشهورتر دانشمندان [[شیعه]]، منظور از عادیات اسبان جنگی هستند که در میدان جنگ می‌دوند. برخی از مفسران نیز منظور از آن را شتران حاجیان دانسته‌اند که در [[حج]] و در اماکن مقدس آن به سرعت حرکت می‌کنند. بنابر [[روایات اسلامی|روایات]] [[شأن نزول]]، این سوره پس از جنگ «[[ذات السلاسل]]» نازل شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۴۱–۲۴۳|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع حیوانات]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع قسم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عادیات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره عادیات یکمین آیه از صدمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آغاز این سوره با سوگندهای پنج‌گانه‌ای است که در پنج آیه ابتدایی آن آمده است و بنابر گزارش‌هایی از منابع اسلامی صحنه‌هایی از یک جنگ یا جهاد را نشان می‌دهند. در اولین آیه به عادیات (اسبان دونده مجاهدان) سوگند یاد شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، سوگند به اسبان تازنده‌ای که نَفَس زنان پیش می‌روند!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، سوگند به اسبان تیز تک [جهادگر] که نفس نفس می‌زنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آغاز این سوره با سوگندهای پنج‌گانه‌ای است که در پنج آیه ابتدایی آن آمده است و بنابر گزارش‌هایی از منابع اسلامی صحنه‌هایی از یک جنگ یا جهاد را نشان می‌دهند. در اولین آیه به عادیات (اسبان دونده مجاهدان) سوگند یاد شده است. دربارهٔ معنای «عادیات» در میان مفسران دو نظر وجود دارد که بنابر قول مشهورتر دانشمندان شیعه، منظور از عادیات اسبان جنگی هستند که در میدان جنگ می‌دوند. برخی از مفسران نیز منظور از آن را شتران حاجیان دانسته‌اند که در حج و در اماکن مقدس آن به سرعت حرکت می‌کنند. بنابر روایات شأن نزول، این سوره پس از جنگ «ذات السلاسل» نازل شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عادیات، صدمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهاردهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عصر و پیش از سوره کوثر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۸۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۴۱–۲۴۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عادیات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
