آیه ۲ سوره فیل: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع اعراب جاهلی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فیل | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره فیل دومین آیه از صد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به برهم خوردن نقشه و نابودی لشکریان ابرهه اشاره شده و به این نکته متذکر شده است که این خداوند بود که نقشه آنان را تباه و گمراه ساخت.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا نیرنگ آنان‌را در تباهی قرار نداد؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا نیرنگشان را بی‌اثر نساخت؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به برهم خوردن نقشه و نابودی لشکریان ابرهه اشاره شده و به این نکته متذکر شده است که این خداوند بود که نقشه آنان را تباه و گمراه ساخت. به گزارش مکارم، ابرهه تصمیم داشت با خراب کردن کعبه توجه قبایل عرب را به کلیسای یمن جلب کند؛ در حالیکه با شکست لشکریانش کار برعکس شد. با این ماجرا بر اهمیت و عظمت کعبه افزوده شد و امنیت بیشتری بر مکه و اطرافش حاکم گردید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فیل، صد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نوزدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره کافرون و پیش از سوره فلق نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۹۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۱۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۳۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فیل»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
