سوره جاثیه: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Jathiya.svg|نام = جاثیة |جزء = ۲۵|آیه = ۳۷|محل نزول = مکه|شماره نزول = ۶۵|کلمه = ۴۷۵|حرف = ۲۱۶۲}} | {{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Jathiya.svg|نام = جاثیة |جزء = ۲۵|آیه = ۳۷|محل نزول = مکه|شماره نزول = ۶۵|کلمه = ۴۷۵|حرف = ۲۱۶۲}} | ||
'''سوره جاثیه''' چهل و پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] و دارای ۳۷ [[آیه]] است. از سوره‌های [[مکی]] قرآن است که به ترتیب نزول شصت و پنجمین سوره آن به‌شمار می‌آید. نام مشهور این سوره «جاثیه» به معنای زانوزده است که از آیه بیست و هشتم گرفته شده است. این کلمه یکبار و تنها در اینجا به‌کار رفته است. طبق گزارش [[ابن ندیم]] «الشریعه» نام دیگر سوره و بر گرفته از آیه ۱۸ است. این نام در نزد اهل حرمین مشهور بوده است. مفسرانی مانند [[حسن بصری]]، جابر بن زید و [[عکرمه]] تمامی آیات آن را مکی می‌دانند؛ در حالیکه بر اساس روایتی از [[ابن عباس]] و [[قتاده]] آیه ۱۴ این سوره در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] نازل شده است. واژه «آیات» پرتکرارترین کلمه در این سوره است که ۱۲ بار و در ۱۱ آیه آن آمده است.<ref>{{پک|مطیع |۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=جاثیه}}</ref> از محتوای آن به بحث‌هایی پیرامون قرآن، [[توحید (اسلام)|توحید]]، پاسخ به [[ماده‌باوری]]، سرنوشت اقوام گذشته، و حوادث [[قیامت]] می‌توان اشاره کرد. این سوره با [[صفات خدا در اسلام|اوصاف]] و [[نام‌های خدا در اسلام|نام‌های خدا]] آغاز شده و با آن‌ها نیز پایان می‌یابد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۳-۲۲۴|ج=۲۱}}</ref> | '''سوره جاثیه''' چهل و پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] و دارای ۳۷ [[آیه]] است. از سوره‌های [[مکی و مدنی|مکی]] قرآن است که به ترتیب نزول شصت و پنجمین سوره آن به‌شمار می‌آید.<ref>{{پک|مطیع |۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=جاثیه}}</ref> | ||
== نام == | |||
نام مشهور این سوره «جاثیه» به معنای زانوزده است که از آیه بیست و هشتم گرفته شده است. این کلمه یکبار و تنها در اینجا به‌کار رفته است. طبق گزارش [[ابن ندیم]] «الشریعه» نام دیگر سوره و بر گرفته از آیه ۱۸ است. این نام در نزد اهل حرمین مشهور بوده است.<ref>{{پک|مطیع |۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=جاثیه}}</ref> | |||
== محتوا == | |||
[[مفسر|مفسرانی]] مانند [[حسن بصری]]، جابر بن زید و [[عکرمه]] تمامی آیات آن را مکی می‌دانند؛ در حالیکه بر اساس روایتی از [[ابن عباس]] و [[قتاده]] آیه ۱۴ این سوره در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] نازل شده است. واژه «آیات» پرتکرارترین کلمه در این سوره است که ۱۲ بار و در ۱۱ آیه آن آمده است.<ref>{{پک|مطیع |۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=جاثیه}}</ref> از محتوای آن به بحث‌هایی پیرامون قرآن، [[توحید (اسلام)|توحید]]، پاسخ به [[ماده‌باوری]]، سرنوشت اقوام گذشته، و حوادث [[قیامت]] می‌توان اشاره کرد. این سوره با [[صفات خدا در اسلام|اوصاف]] و [[نام‌های خدا در اسلام|نام‌های خدا]] آغاز شده و با آن‌ها نیز پایان می‌یابد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۳-۲۲۴|ج=۲۱}}</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | |||
=== ارجاعات === | |||
{{پانویس|}} | |||
=== منابع === | |||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=مطیع|نام=مهدی|پیوند نویسنده=مهدی مطیع|ویراستار=|مقاله=جاثیه|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دانشنامه بزرگ اسلامی|سال=۱۳۸۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23022/17/6337}} | |||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|نام=ناصر|عنوان=تفسیر نمونه|سال=۱۳۷۴|مکان=تهران|ناشر=دار الکتب الاسلامیه|پیوند نویسنده=مکارم شیرازی|پیوند=https://lib.eshia.ir/50082/21/223|کوشش=|مترجم=}} | |||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
نسخهٔ ۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۶
| جاثیة | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۶۵ | ||||
| جزء | ۲۵ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۳۷ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۴۷۵ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۲۱۶۲ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره جاثیه چهل و پنجمین سوره قرآن و دارای ۳۷ آیه است. از سوره‌های مکی قرآن است که به ترتیب نزول شصت و پنجمین سوره آن به‌شمار می‌آید.[۱]
نام
نام مشهور این سوره «جاثیه» به معنای زانوزده است که از آیه بیست و هشتم گرفته شده است. این کلمه یکبار و تنها در اینجا به‌کار رفته است. طبق گزارش ابن ندیم «الشریعه» نام دیگر سوره و بر گرفته از آیه ۱۸ است. این نام در نزد اهل حرمین مشهور بوده است.[۲]
محتوا
مفسرانی مانند حسن بصری، جابر بن زید و عکرمه تمامی آیات آن را مکی می‌دانند؛ در حالیکه بر اساس روایتی از ابن عباس و قتاده آیه ۱۴ این سوره در مدینه بر پیامبر اسلام نازل شده است. واژه «آیات» پرتکرارترین کلمه در این سوره است که ۱۲ بار و در ۱۱ آیه آن آمده است.[۳] از محتوای آن به بحث‌هایی پیرامون قرآن، توحید، پاسخ به ماده‌باوری، سرنوشت اقوام گذشته، و حوادث قیامت می‌توان اشاره کرد. این سوره با اوصاف و نام‌های خدا آغاز شده و با آن‌ها نیز پایان می‌یابد.[۴]
پانویس
ارجاعات
منابع
- مطیع، مهدی (۱۳۸۸). «جاثیه». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الاسلامیه.