سوره تین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←نام) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== نام == | == نام == | ||
''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]'' دو نام را برای سوره تین گزارش می‌کند که هر دوی آنها | ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]'' دو نام را برای سوره تین گزارش می‌کند که هر دوی آنها از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده‌اند. نام مشهور و معروف‌تر سوره، «تین» به معنای انجیر و نام دیگرش «زیتون» است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۸۴۳|ج=۱}}</ref> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
نسخهٔ ۱۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۴
| تین | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۲۸ | ||||
| جزء | ۳۰ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۸ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۳۴ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۵۰ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره تین نود و پنجمین سوره قرآن که دارای هشت آیه، ۳۴ کلمه و ۱۵۰ حرف است. این سوره مکی از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، بیست و هشتمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهورتر، نزول آن پیش از سوره قریش و پس از سوره بروج بوده است. هرچند در ترتیب مصحف کنونی درمیان سوره‌های انشراح و علق قرار دارد.[۱]
نام
فرهنگنامه علوم قرآن دو نام را برای سوره تین گزارش می‌کند که هر دوی آنها از آیه ابتدایی سوره برگرفته شده‌اند. نام مشهور و معروف‌تر سوره، «تین» به معنای انجیر و نام دیگرش «زیتون» است.[۲]
محتوا
سوره تین با سوگند آغاز می‌شود و از این جهت بیست و یکمین سوره به‌شمار می‌آید.[۳] این سوره به سوره‌های بلد و طور شباهت دارد. به گزارش دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، این مشابهت به جهت شروع سوره با سوگند و قسم به اشیا و مکان‌هاست. محتوای سوره تین به ۳ بخش مقدمه، فصل اصلی و نتیجه‌گیری تقسیم می‌شود. در مقدمه و آیات ۱ تا ۳ از دو میوه انجیر و زیتون و دو مکان «طور سینین» و «بلد امین» نام برده و سپس در آیات بعدی (۴ تا ۶) به جهانی دارای دو مقام «احسن تقویم» و «اسفل سافلین» اشاره می‌گردد. در انتها سوره تین با دو پرسش از انسان پایان می‌یابد. از دیگر نکات مهم محتوایی سوره، استفاده از شیوه جداسازی میان انسان‌هاست که همین اسلوب در سوره‌های واقعه، انشقاق، انفطار و زلزال نیز دیده می‌شود.[۴]
پانویس
ارجاعات
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره تین». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- عباسی، رضا (۱۳۸۸). «تین». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.