سوره یس: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(←‏محتوا و هدف سوره: ابرابزار، اصلاح املا، اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام، اصلاح نویسه، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح نویسه‌های عربی)
(←‏محتوا و هدف سوره: اصلاح نشانی وب، ابرابزار، اصلاح املا، اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام، اصلاح نویسه، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح نویسه‌های عربی)
خط ۱۰: خط ۱۰:


== محتوا و هدف سوره ==
== محتوا و هدف سوره ==
این سوره به بیان اصول سه‌گانه دین: نبوت، توحید، معاد. نخست از نبوت شروع شده است، و حال مردم در قبول و رد دعوت انبیا بیان می‌کند، و بیان می‌کند که: نتیجه دعوت حق انبیاء، احیای آنان است و اینکه مردم در راه سعادت قرار بگیرند و حجت بر مخالفان تمام کند در به‌طور کلی تکمیل هر دو گروه است، عده ای در راه سعادت و دیگر در راه شقاوت.
این سوره به بیان اصول سه‌گانه دین: [[نبوت]]، [[توحید]]، [[معاد]]. نخست از نبوت شروع شده است، و حال مردم در قبول و رد دعوت [[انبیاء]] بیان می‌کند، و بیان می‌کند که: نتیجه دعوت حق انبیاء، احیای آنان است و اینکه مردم در راه سعادت قرار بگیرند و حجت بر مخالفان تمام کند در به‌طور کلی تکمیل هر دو گروه است، عده ای در راه سعادت و دیگر در راه شقاوت.


سپس این سوره بعد از بیان مسئله نبوت به توحید می‌پردازد. و آیاتی در باب توحید برمی‌شمارد، و سپس در ادامه توحید به مسئله معاد پرداخته شده، زنده شدن مردم را در قیامت برای گرفتن جزا، و جداسازی مجرمین از متقین را بیان نموده و سپس حال هر یک از این دو طایفه را توصیف می‌کند.
سپس این سوره بعد از بیان مسئله نبوت به توحید می‌پردازد. و آیاتی در باب توحید برمی‌شمارد، و سپس در ادامه توحید به مسئله معاد پرداخته شده، زنده شدن مردم را در قیامت برای گرفتن جزا، و جداسازی مجرمین از [[متقین]] را بیان نموده و سپس حال هر یک از این دو طایفه را توصیف می‌کند.


و در آخر دوباره به همان مطلبی که آغاز کرده بود برگشته، خلاصه‌ای از نبوت، توحید، معاد را بیان، و بر آنها استدلال می‌کند و سوره را ختم می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی)|سال=1363|مکان=قم|ناشر=بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی|پیوند=https://lib.eshia.ir/50081/17/89|کوشش=|نام۱=|نام۲=|نام خانوادگی۱=|نام خانوادگی۲=|پیوند نویسنده۲=|پیوند نویسنده۱=|جلد=17|صفحه=89}}</ref>
و در آخر دوباره به همان مطلبی که آغاز کرده بود برگشته، خلاصه‌ای از نبوت، توحید، معاد را بیان، و بر آنها استدلال می‌کند و سوره را ختم می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی)|سال=1363|مکان=قم|ناشر=بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی|پیوند=https://lib.eshia.ir/50081/17/89|کوشش=|نام۱=|نام۲=|نام خانوادگی۱=|نام خانوادگی۲=|پیوند نویسنده۲=|پیوند نویسنده۱=|جلد=17|صفحه=89}}</ref>


==پانویس==
== پانویس ==
=== ارجاعات===
=== ارجاعات ===
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}


===منابع===
=== منابع ===
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره نبأ|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/3109/سوره_نبأ}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره نبأ|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/3109/سوره_نبأ}}



نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۷

سورهٔ قرآن
یس
دسته‌بندیمکی
نام‌های دیگرقلب قرآن، حبیب نجار، معمّه، دافعه، قاضیه، العظیمه عندالله
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول۴۱
جزء۲۲ و ۲۳
حزب‌۴۴
شمار آیه‌ها۸۳
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
فاطر
صافات

«سوره یس» معروف به قلب قران و سی و ششمین سوره قرآن است و دارای ۸۳ آیه می‌باشد. بزرگان نقل کرده‌اند که این سوره به بیان اصول دین (توحید، نبوت و معاد) پرداخته است.[۱]

نام‌گذاری

این سوره با حروف مُقَطَّعه یاء و سین آغاز می‌شود؛ لذا این سوره را یاسین می‌نامند. همچنین این سوره را سوره «حبیب نجار» نیز نامیده‌اند؛ چراکه داستان حبیب نجار در آیات ۱۳ تا ۳۰ آمده است.[۲] نام‌های دیگر این سوره «قاضیه» به علت برآورده کردن حاجات، «العظیمه عندالله».[۳] «مُعَمَّه» و «المُدافعة القاضیة» است؛ زیرا خیر دنیا و آخرت را برای تلاوت کنندگان این سوره به ارمغان می‌آورد و بدی‌ها و زشتی‌ها را از آن‌ها دفع می‌کند و هر حاجتی را برایش برآورده می‌سازد. و همچنین از ششمین امام شیعیان، جعفر صادق نقل شده است که سوره یس به عنوان «ریحانة القرآن» است.[۴]

شأن نزول

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره جن و پیش از سوره فرقان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره یس، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۵]

محتوا و هدف سوره

این سوره به بیان اصول سه‌گانه دین: نبوت، توحید، معاد. نخست از نبوت شروع شده است، و حال مردم در قبول و رد دعوت انبیاء بیان می‌کند، و بیان می‌کند که: نتیجه دعوت حق انبیاء، احیای آنان است و اینکه مردم در راه سعادت قرار بگیرند و حجت بر مخالفان تمام کند در به‌طور کلی تکمیل هر دو گروه است، عده ای در راه سعادت و دیگر در راه شقاوت.

سپس این سوره بعد از بیان مسئله نبوت به توحید می‌پردازد. و آیاتی در باب توحید برمی‌شمارد، و سپس در ادامه توحید به مسئله معاد پرداخته شده، زنده شدن مردم را در قیامت برای گرفتن جزا، و جداسازی مجرمین از متقین را بیان نموده و سپس حال هر یک از این دو طایفه را توصیف می‌کند.

و در آخر دوباره به همان مطلبی که آغاز کرده بود برگشته، خلاصه‌ای از نبوت، توحید، معاد را بیان، و بر آنها استدلال می‌کند و سوره را ختم می‌نماید.[۶]

پانویس

ارجاعات

  1. «سوره یس». دانشنامه اسلامی.
  2. دانش نامه قران و قرآن پژوهی، ۲:‎ ۱۲۴۷.
  3. مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
  4. ویکی شیعه.
  5. دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره یس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۸۰.
  6. ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی). ج. ۱۷. قم: بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی. ۱۳۶۳. ص. ۸۹.

منابع