آیه ۸ سوره انفطار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸ سوره انفطار''' هشتمین [[آیه]] از هشتاد و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. دومین و سومین مرحله خلقت انسان یعنی ترکیب و تعدیل | '''آیه ۸ سوره انفطار''' هشتمین [[آیه]] از هشتاد و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. دومین و سومین مرحله خلقت انسان یعنی ترکیب و تعدیل میان قوا و اعضای بدن و هماهنگی و رابطه آنها با یکدیگر است که در این آیه به آن اشاره شده است. این آیه مشابه [[آیه ۴ سوره تین]] می‌باشد که در آن می‌گوید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، دومین و سومین مرحله خلقت انسان یعنی ترکیب و تعدیل | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، دومین و سومین مرحله خلقت انسان یعنی ترکیب و تعدیل میان قوا و اعضای بدن و هماهنگی و رابطه آنها با یکدیگر است که در این آیه به آن اشاره شده است. این آیه مشابه [[آیه ۴ سوره تین]] می‌باشد که در آن می‌گوید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ» مقصود خداوند از بیان این مطالب این است که انسان مغرور را با یادآوری آفرینشش و مواهب و نعمت‌هایی که به او بخشیده شده است؛ از غفلت خارج کند و بنده‌ای شاکر به درگاه خدا شود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۱–۲۲۳|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۱۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انفطار | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره انفطار هشتمین آیه از هشتاد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. دومین و سومین مرحله خلقت انسان یعنی ترکیب و تعدیل میان قوا و اعضای بدن و هماهنگی و رابطه آنها با یکدیگر است که در این آیه به آن اشاره شده است. این آیه مشابه آیه ۴ سوره تین می‌باشد که در آن می‌گوید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آن‌گاه به هر شکلی که خواست تو را ترکیب کرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به هر صورتی که خواست [وجود] تو را ترکیب کرد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، دومین و سومین مرحله خلقت انسان یعنی ترکیب و تعدیل میان قوا و اعضای بدن و هماهنگی و رابطه آنها با یکدیگر است که در این آیه به آن اشاره شده است. این آیه مشابه آیه ۴ سوره تین می‌باشد که در آن می‌گوید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ» مقصود خداوند از بیان این مطالب این است که انسان مغرور را با یادآوری آفرینشش و مواهب و نعمت‌هایی که به او بخشیده شده است؛ از غفلت خارج کند و بنده‌ای شاکر به درگاه خدا شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انفطار، هشتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نازعات و پیش از سوره انشقاق نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۷۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۲۱–۲۲۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انفطار»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
