سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+ رده:سوره آل‌عمران (هاتکت)) |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
[[رده:سوره‌های قرآن]] | [[رده:سوره‌های قرآن]] | ||
[[رده:سوره‌های مدنی قرآن]] | [[رده:سوره‌های مدنی قرآن]] | ||
[[رده:سوره آل‌عمران]] | |||
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۵۱
| آل عمران | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مدنی | ||||
| نام‌های دیگر | طیبه، دیابیج القرآن، زهراء | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۸۹ | ||||
| جزء | ۳ و ۴ | ||||
| حزب | ۱۰–۱۵ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۲۰۰ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۳۴۸۰ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۴۵۲۵ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره آل‌عمران سومین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و هشتاد و نهمين سوره از نظر ترتیب نزول است که پيش از سوره احزاب و پس از سوره انفال نازل شده است. ۲۰۰ آیه، ۳۴۸۰ یا ۳۵۰۸ کلمه و ۱۴۵۲۵ يا ۱۴۹۸۴ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سوره‌های مدنی قرآن است. سوره آل‌عمران با حروف مقطعه آغاز شده و به غیر از این نام، به اسامی «طیّبه»، «زهراء» و «دیباج القرآن» نیز معروف است. شناخت مردم و جامعه، جريان ولادت عيسى و يحيى، يادکرد برخى از غزوات اسلام، ماجرای مباهله، مقام شهيد و فضيلت جانبازى و مسائل عقيدتی از نکات مهم محتوایی سوره هستند.
نام‌ها
در نزد قرآن شناسان ۴ نام برای این سوره گزارش شده است. آل‌عمران مشهورترین نام آن است که برگرفته از آیه ۳۳ سوره [یادداشت ۱] است. «طیّبه» به معنای پاکیزه و «زهراء» به معنی درخشان و «ديباج‌القرآن» يا «ديابيج‌القرآن» اسامی دیگر این سوره است که در فرهنگنامه علوم قرآن به آنها اشاره شده است.[۱]
محتوا و ساختار
سوره آل‌عمران سومین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و هشتاد و نهمين سوره از نظر ترتیب نزول است که پيش از سوره احزاب و پس از سوره انفال نازل شده است.[۲] اما طبق آنچه در دانشنامه بزرگ اسلامی آمده، این سوره یکی از هفت سوره بلند قرآن می‌باشد که بنا بر قول منسوب به علی بن ابی‌طالب، ابن عباس و جابربن زید، هشتاد و هفتمین سورۀ نازل شدۀ قرآن است.[۳] ۲۰۰ آیه، ۳۴۸۰ یا ۳۵۰۸ کلمه و ۱۴۵۲۵ يا ۱۴۹۸۴حرف دارد. سوره آل‌عمران از سوره‌های مدنی قرآن و دومين سوره‌اى است که با حروف مقطعه آغاز شده است.[۴] به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن؛ در این سوره مسلمانان به وحدت و عدم تفرقه، صبر و ثبات قدم در دفاع از اسلام و تقویت آن دعوت شده و آنان نسبت به دشمنان اسلام مانند یهودیان و مسیحیان و مشرکان، که در آن زمان به مبارزه با اسلام اهتمام داشتند، هشدار داده شده‌اند. شناخت مردم و جامعه، جريان ولادت عيسى و يحيى، يادکرد برخى از غزوات اسلام، ماجرای مباهله، مقام شهيد و فضيلت جانبازى و مسائل عقيدتی از دیگر نکات مهم محتوایی سوره هستند.[۵]
یادداشت
- ↑ متن عربی آیه: «اِنَّ اللهَ اصْطَفی آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ اِبراهیمَ و آلَ عِمرانَ عَلَی العالَمینَ.» ترجمه: خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد.
پانویس
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۷۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۷۳۹.
- ↑ معارف، «آل عمران»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۷۳۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۷۳۹.
ارجاعات
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره آل‌عمران». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- معارف (۱۳۸۸). «آل عمران». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.