آیه ۳ سوره ضحی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره ضحی''' سومین [[آیه]] از نود و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیات پیشین، در آیه به نتیجه و جواب قسم پرداخته شده است و به نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] در حقیقت جهت تسلی [[محمد|پیامبر اسلام]] بیان شده که او بداند تأخیر در نزول [[وحی]]، به دلیل ناراحتی یا خشمگین شدن [[خداوند]] از او نبوده؛ بلکه بنابر مصالحی بوده و او همیشه پشتیبان و حامی پیامبر خویش است. | '''آیه ۳ سوره ضحی''' سومین [[آیه]] از نود و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیات پیشین، در آیه به نتیجه و جواب قسم پرداخته شده است و به نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] در حقیقت جهت تسلی [[محمد|پیامبر اسلام]] بیان شده که او بداند تأخیر در نزول [[وحی]]، به دلیل ناراحتی یا خشمگین شدن [[خداوند]] از او نبوده؛ بلکه بنابر مصالحی بوده و او همیشه پشتیبان و حامی پیامبر خویش است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات پیشین، در آیه به نتیجه و جواب قسم پرداخته شده است و به نظر مفسران در حقیقت جهت تسلی پیامبر اسلام گفته شده که او بداند تأخیر در نزول وحی، به دلیل ناراحتی یا خشمگین شدن خداوند از او نبوده؛ بلکه بنابر مصالحی بوده و او همیشه پشتیبان و حامی پیامبر خویش است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات پیشین، در آیه به نتیجه و جواب قسم پرداخته شده است و به نظر مفسران در حقیقت جهت تسلی پیامبر اسلام گفته شده که او بداند تأخیر در نزول وحی، به دلیل ناراحتی یا خشمگین شدن خداوند از او نبوده؛ بلکه بنابر مصالحی بوده و او همیشه پشتیبان و حامی پیامبر خویش است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۹۷–۹۸|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ضحی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره ضحی سومین آیه از نود و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیات پیشین، در آیه به نتیجه و جواب قسم پرداخته شده است و به نظر مفسران در حقیقت جهت تسلی پیامبر اسلام بیان شده که او بداند تأخیر در نزول وحی، به دلیل ناراحتی یا خشمگین شدن خداوند از او نبوده؛ بلکه بنابر مصالحی بوده و او همیشه پشتیبان و حامی پیامبر خویش است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پروردگارت تو را رها نکرده و دشمن نداشته است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که پروردگارت با تو بدرود نکرده و بی‌مهر نشده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات پیشین، در آیه به نتیجه و جواب قسم پرداخته شده است و به نظر مفسران در حقیقت جهت تسلی پیامبر اسلام گفته شده که او بداند تأخیر در نزول وحی، به دلیل ناراحتی یا خشمگین شدن خداوند از او نبوده؛ بلکه بنابر مصالحی بوده و او همیشه پشتیبان و حامی پیامبر خویش است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ضحی، نود و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، یازدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره فجر و پیش از سوره انشراح نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۹۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۲۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۹۷–۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ضحی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
