آیه ۱۲ سوره علق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره علق''' دوازدهمین [[آیه]] از نود و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در ادامه آیه قبل می‌گوید: «[اگر آن بنده [[نماز|نمازگزار]]] مردم را به [[تقوا]] دعوت کند.» در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] نیز گفته شده که جمله محذوف این آیه چنین است: «آیا نهی کردن او سزاوار است؟ | '''آیه ۱۲ سوره علق''' دوازدهمین [[آیه]] از نود و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در ادامه آیه قبل می‌گوید: «[اگر آن بنده [[نماز|نمازگزار]]] مردم را به [[تقوا]] دعوت کند.» در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] نیز گفته شده که جمله محذوف این آیه چنین است: «آیا نهی کردن او سزاوار است؟ یا مجازات چنین شخصی آتش [[جهنم|دوزخ]] است؟!» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه آیه قبل می‌گوید: «[اگر آن بنده نمازگزار] مردم را به تقوا دعوت کند.» در تفسیر نیز گفته شده که جمله محذوف این آیه چنین است: «آیا نهی کردن او سزاوار است | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه آیه قبل می‌گوید: «[اگر آن بنده نمازگزار] مردم را به تقوا دعوت کند.» در تفسیر نیز گفته شده که جمله محذوف این آیه چنین است: «آیا نهی کردن او سزاوار است یا مجازات چنین شخصی آتش دوزخ است؟!»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۶۶|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | علق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره علق دوازدهمین آیه از نود و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در ادامه آیه قبل می‌گوید: «[اگر آن بنده نمازگزار] مردم را به تقوا دعوت کند.» در تفسیر نیز گفته شده که جمله محذوف این آیه چنین است: «آیا نهی کردن او سزاوار است؟ یا مجازات چنین شخصی آتش دوزخ است؟!»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«یا این که به تقوا و پرهیزگاری دستور می‌داد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«یا امر به پرهیزگاری کند [بر حق است]»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه آیه قبل می‌گوید: «[اگر آن بنده نمازگزار] مردم را به تقوا دعوت کند.» در تفسیر نیز گفته شده که جمله محذوف این آیه چنین است: «آیا نهی کردن او سزاوار است یا مجازات چنین شخصی آتش دوزخ است؟!»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره علق، نود و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، اولین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پیش از سوره قلم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. یکی از آیات این سوره، سجده واجب دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۴۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۶۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره علق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
