آیه ۴ سوره انشراح: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع محمد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انشراح | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره انشراح چهارمین آیه از نود و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. بلندآوازه شدن نام پیامبر اسلام سومین موهبت خداوند به او می‌باشد که در این آیه به آن اشاره شده است. بنابه گزارش مکارم مفسر شیعی، تعبیر «لک» تأکیدی است بر این مطلب که با وجود تمام دشمنی‌ها و کارشکنی‌های دشمنان اسلام، خداوند نام و مقام محمد را بلند گردانید و نام او در کنار نام الله در هر صبح و شب در اذان و مأذنهها برده می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آوازه‌ات را برایت بلند گرداندیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آوازه‌ات را بلند گرداندیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بلندآوازه شدن نام پیامبر اسلام سومین موهبت خداوند به او می‌باشد که در این آیه به آن اشاره شده است. بنابه گزارش مکارم، تعبیر «لک» تأکیدی است بر این مطلب که با وجود تمام دشمنی‌ها و کارشکنی‌های دشمنان اسلام، خداوند نام و مقام محمد را بلند گردانید و نام او در کنار نام الله در هر صبح و شب در اذان و مأذنهها برده می‌شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشراح، نود و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دوازدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ضحی و پیش از سوره عصر نازل شد. در مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف نظر است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۰۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۲۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۲۵–۱۲۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انشراح»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۷۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
