آیه ۲ سوره قدر: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع اوقات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۱۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قدر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره قدر دومین آیه از نود و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای بیان بزرگی و جایگاه بلند شب قدر خطاب به پیامبر اسلام گفته می‌شود: «و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و تو چه می‌دانی که شب قدر چیست؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و تو چه دانی شب قدر چیست؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه برای بیان بزرگی و جایگاه بلند شب قدر خطاب به پیامبر اسلام گفته می‌شود: «و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟» به نظر مفسران، این عبارت نشان‌دهنده این نکته است که محمد با آن همه علم و بلندی مرتبه از عظمت این شب تا قبل از نزول این آیات آگاه نبوده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قدر، نود و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عبس و پیش از سوره شمس نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۳۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۵۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۸۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قدر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۲۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
