آیه ۴ سوره فیل: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع اعراب جاهلی]] | |||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فیل | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره فیل چهارمین آیه از صد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، قرآن در این آیه می‌گوید: «این پرندگان آن لشکر را با سنگ‌های کوچکی از جنس سجیل مورد هدف قرار دادند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(که) به‌سوی آنان سنگریزه‌هایی از سنگ گل می‌انداختند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که بر آنان سنگریزه‌هایی از سنگ گل فرو انداختند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، قرآن در این آیه می‌گوید: «این پرندگان آن لشکر را با سنگ‌های کوچکی از جنس سجیل مورد هدف قرار دادند.» به گزارش او، بر طبق نقل روایات و تفاسیر، هر کدام از آن پرندگان (ابابیل) سه سنگریزه به اندازه نخود یا کوچک‌تر از آن را با منقارها و پاهای خودشان حمل می‌کردند و هرگاه آن سنگ‌ها بر سر هر کس می‌افتاد؛ او را از پای درمی‌آورد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فیل، صد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نوزدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره کافرون و پیش از سوره فلق نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۹۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۱۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۳۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فیل»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
