آیه ۲ سوره کافرون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع کفر]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع محمد]] | |||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۵۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کافرون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره کافرون دومین آیه از صد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، از زبان پیامبر اسلام خطاب به کافران و مشرکان گفته می‌شود: «آنچه را شما می‌پرستید؛ من نمی‌پرستم.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، در اینجا مسأله «عبادت خدا» مورد تأکید قرار گرفته است. چراکه بت‌پرستان وجود خدا و خالقیت او را انکار نمی‌کردند؛ بلکه معتقد بودند باید بت‌ها را پرستید که واسطه بین خدا و خلق هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنچه را که شما می‌پرستید نمی‌پرستم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«من معبود شما را نمی‌پرستم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعهگزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، از زبان پیامبر اسلام خطاب به کافران و مشرکان گفته می‌شود: «آنچه را شما می‌پرستید؛ من نمی‌پرستم.» به گزارش مکارم، در اینجا مسأله «عبادت خدا» مورد تأکید قرار گرفته است. چراکه بت‌پرستان وجود خدا و خالقیت او را انکار نمی‌کردند؛ بلکه معتقد بودند باید بت‌ها را پرستید که واسطه بین خدا و خلق هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره کافرون، صد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هجدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ماعون و پیش از سوره فیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۴۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۸۵-۳۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کافرون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
