آیه ۶ سوره کافرون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع محمد]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع دین]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع اسلام]] | |||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۰۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کافرون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره کافرون ششمین آیه از صد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، از زبان پیامبر اسلام خطاب به مشرکان و کافران گفته می‌شود: «حال که چنین است آیین شما برای خودتان و آیین من برای خودم.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«دین شما برای خودتان و دین من برای خودم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«شما را دین شما، و مرا دین من»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه سوره، از زبان پیامبر اسلام خطاب به مشرکان و کافران گفته می‌شود: «حال که چنین است آیین شما برای خودتان و آیین من برای خودم.» به گزارش او، بسیاری از مفسران گفته‌اند: این آیات درباره گروهی از سران مشرک و کافر است که تا پایان عمرشان ایمان نیاوردند؛ وگرنه بسیاری از مشرکان به هنگام فتح مکه مسلمان شدند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره کافرون، صد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هجدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ماعون و پیش از سوره فیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۳۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۴۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۸۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کافرون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
