سوره انفطار: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:سوره انفطار، +رده:سوره‌های جزء ۳۰ قرآن، +رده:سوره‌های حزب ۱۱۸ قرآن (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Infitar.svg|نام = انفطار |جزء = ۳۰|آیه = ۱۹|محل نزول = مکه|شماره نزول = ۸۲|کلمه = ۸۸|حرف = ۳۲۵}} | {{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Infitar.svg|نام = انفطار |جزء = ۳۰|آیه = ۱۹|محل نزول = مکه|شماره نزول = ۸۲|کلمه = ۸۸|حرف = ۳۲۵}} | ||
'''سوره انفطار''' | '''سوره انفطار''' هشتاد و دومین [[سوره]] [[قرآن]] در ترتیب مصحف کنونی که دارای ۱۹ [[آیه]]، ۸۸ کلمه و ۳۲۵ حرف است. این سوره [[مکی و مدنی|مکی]] در ترتیب نزول مشهور [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره‌ها]]، هشتاد و دومین سوره قرآن محسوب می‌شود که نزول آن پیش از [[سوره انشقاق]] و پس از [[سوره نازعات]] در [[مکه]] و پیش از [[هجرت محمد|هجرت]] بوده است. | ||
==نامگذاری== | == نامگذاری == | ||
به گزارش [[دانشنامه بزرگ اسلامی]]، این سوره در عهد نخستین «انفطرت» یا «اذا السماء انفطرت» نام داشته است؛ اما در قرون بعدی، برگرفته از اولین آیه سوره، نام «انفطار» را بر آن نهاده‌اند که این شیوه نامگذاری در سوره‌های [[سوره انشقاق|انشقاق]]، [[سوره انشراح|انشراح]] و [[سوره تکویر|تکویر]] نیز استعمال شده است.<ref>{{پک|1=لسانی فشارکی |2=۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=انفطار}}</ref> «انفطار» از ماده «فطرت» به معنای شکافتن و شکافته شدن است و منظور از آن در اینجا شکافته شدن آسمان و کرات آسمانی است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۶|ج=۱}}</ref> | به گزارش [[دانشنامه بزرگ اسلامی]]، این سوره در عهد نخستین «انفطرت» یا «اذا السماء انفطرت» نام داشته است؛ اما در قرون بعدی، برگرفته از اولین آیه سوره، نام «انفطار» را بر آن نهاده‌اند که این شیوه نامگذاری در سوره‌های [[سوره انشقاق|انشقاق]]، [[سوره انشراح|انشراح]] و [[سوره تکویر|تکویر]] نیز استعمال شده است.<ref>{{پک|1=لسانی فشارکی |2=۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=انفطار}}</ref> «انفطار» از ماده «فطرت» به معنای شکافتن و شکافته شدن است و منظور از آن در اینجا شکافته شدن آسمان و کرات آسمانی است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۶|ج=۱}}</ref> | ||
==محتوا== | == محتوا == | ||
سوره انفطار دارای یک مقدمه (آیات ۱تا ۵)، دو فصل (۶ تا ۱۲) و یک خاتمه (۱۳ تا ۱۹) می‌باشد. در مقدمه آن به چهار نشانه برپایی [[رستاخیز]] اشاره شده و موضوع آیات بعدی تنبه انسان‌های غافل و مغرور و معرفی دو دسته ابرار و فجار در [[قیامت]] است. در خاتمه سوره نیز به شرح و توضیح اصطلاح قرآنی «یوم الدین» پرداخته شده است. سوره انفطار با واژه «اذا» آغاز می‌شود که از این لحاظ با سوره‌های تکویر، [[سوره زلزال|زلزال]] و [[سوره واقعه|واقعه]] مشترک است. از نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، این سوره از نظر مضمون نظیر سوره تکویر است که این دو سوره پیاپی را گروهی اتصال نظیر به نظیر، گروه دیگر بازگشت به مطلب و دسته‌ای مقدمه و ذی المقدمه دانسته‌اند. همچنین با سوره بعدیش ([[سوره مطففین|مطففین]]) در بسیاری از کلمات و ترکیبات اشتراک دارد تا جایی که عبارت «[[آیه ۱۳ سوره انفطار|ان الابرار لفی نعیم]]» در هر دو سوره | سوره انفطار دارای یک مقدمه (آیات ۱تا ۵)، دو فصل (۶ تا ۱۲) و یک خاتمه (۱۳ تا ۱۹) می‌باشد. در مقدمه آن به چهار نشانه برپایی [[رستاخیز]] اشاره شده و موضوع آیات بعدی تنبه انسان‌های غافل و مغرور و معرفی دو دسته ابرار و فجار در [[قیامت]] است. در خاتمه سوره نیز به شرح و توضیح اصطلاح قرآنی «یوم الدین» پرداخته شده است. سوره انفطار با واژه «اذا» آغاز می‌شود که از این لحاظ با سوره‌های تکویر، [[سوره زلزال|زلزال]] و [[سوره واقعه|واقعه]] مشترک است. از نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، این سوره از نظر مضمون نظیر سوره تکویر است که این دو سوره پیاپی را گروهی اتصال نظیر به نظیر، گروه دیگر بازگشت به مطلب و دسته‌ای مقدمه و ذی المقدمه دانسته‌اند. همچنین با سوره بعدیش ([[سوره مطففین|مطففین]]) در بسیاری از کلمات و ترکیبات اشتراک دارد تا جایی که عبارت «[[آیه ۱۳ سوره انفطار|ان الابرار لفی نعیم]]» در هر دو سوره عیناً تکرار شده است.<ref>{{پک|لسانی فشارکی|۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=انفطار}}</ref> اشاره به ثبت دقیق اعمال انسان و بیان سرانجام نیکوکاران و بدکاران در [[جهان آخرت]] از مهم‌ترین بخش‌های سوره هستند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۶|ج=۱}}</ref> | ||
==شأن نزول و ترتیب== | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، سوره انفطار، هشتاد و دومین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، هشتادو دومین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پیش از [[سوره انشقاق]] و پس از [[سوره نازعات]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۶|ج=۱}}</ref> بعضی از [[روایات اسلامی]]، شماره‌های ترتیبی ۷۲ تا ۸۲ را برای سوره انفطار گفته‌اند که براین اساس از آخرین سوره‌های نازل شده در مکه | به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، سوره انفطار، هشتاد و دومین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، هشتادو دومین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پیش از [[سوره انشقاق]] و پس از [[سوره نازعات]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۶|ج=۱}}</ref> بعضی از [[روایات اسلامی]]، شماره‌های ترتیبی ۷۲ تا ۸۲ را برای سوره انفطار گفته‌اند که براین اساس از آخرین سوره‌های نازل شده در مکه به‌شمار می‌آید. اما با توجه به مضمون سوره که با سوره‌های تکویر، [[سوره عبس|عبس]] و [[سوره تین|تین]] نزدیکی معنایی دارد؛ می‌توان آن را هفتمین، بیست و چهارمین یا بیست و هشتمین سوره قرآن در نظر گرفت و آن را از سوره‌هایی دانست که در سال‌های ابتدایی [[بعثت]] در مکه نازل شده است.<ref>{{پک|لسانی فشارکی|۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=انفطار}}</ref> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
===ارجاعات=== | === ارجاعات === | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
===منابع=== | === منابع === | ||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره انفطار|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2786}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره انفطار|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2786}} | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=لسانی فشارکی|نام=محمدعلی|پیوند نویسنده=محمدعلی لسانی فشارکی|ویراستار=|مقاله=انفطار|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دانشنامه بزرگ اسلامی|سال=۱۳۸۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23022/10/4072}} | |||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=لسانی فشارکی|نام=محمدعلی|پیوند نویسنده=محمدعلی لسانی فشارکی|ویراستار=|مقاله=انفطار|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دانشنامه بزرگ اسلامی|سال=۱۳۸۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23022/10/4072}} | |||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:سوره انفطار| ]] | |||
[[رده:سوره‌های جزء ۳۰ قرآن]] | |||
[[رده:سوره‌های حزب ۱۱۸ قرآن]] | |||
[[رده:سوره‌های قرآن]] | [[رده:سوره‌های قرآن]] | ||
[[رده:سوره‌های مکی قرآن]] | [[رده:سوره‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۳۳
| انفطار | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۸۲ | ||||
| جزء | ۳۰ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۹ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۸۸ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۳۲۵ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره انفطار هشتاد و دومین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی که دارای ۱۹ آیه، ۸۸ کلمه و ۳۲۵ حرف است. این سوره مکی در ترتیب نزول مشهور سوره‌ها، هشتاد و دومین سوره قرآن محسوب می‌شود که نزول آن پیش از سوره انشقاق و پس از سوره نازعات در مکه و پیش از هجرت بوده است.
نامگذاری
به گزارش دانشنامه بزرگ اسلامی، این سوره در عهد نخستین «انفطرت» یا «اذا السماء انفطرت» نام داشته است؛ اما در قرون بعدی، برگرفته از اولین آیه سوره، نام «انفطار» را بر آن نهاده‌اند که این شیوه نامگذاری در سوره‌های انشقاق، انشراح و تکویر نیز استعمال شده است.[۱] «انفطار» از ماده «فطرت» به معنای شکافتن و شکافته شدن است و منظور از آن در اینجا شکافته شدن آسمان و کرات آسمانی است.[۲]
محتوا
سوره انفطار دارای یک مقدمه (آیات ۱تا ۵)، دو فصل (۶ تا ۱۲) و یک خاتمه (۱۳ تا ۱۹) می‌باشد. در مقدمه آن به چهار نشانه برپایی رستاخیز اشاره شده و موضوع آیات بعدی تنبه انسان‌های غافل و مغرور و معرفی دو دسته ابرار و فجار در قیامت است. در خاتمه سوره نیز به شرح و توضیح اصطلاح قرآنی «یوم الدین» پرداخته شده است. سوره انفطار با واژه «اذا» آغاز می‌شود که از این لحاظ با سوره‌های تکویر، زلزال و واقعه مشترک است. از نظر مفسران، این سوره از نظر مضمون نظیر سوره تکویر است که این دو سوره پیاپی را گروهی اتصال نظیر به نظیر، گروه دیگر بازگشت به مطلب و دسته‌ای مقدمه و ذی المقدمه دانسته‌اند. همچنین با سوره بعدیش (مطففین) در بسیاری از کلمات و ترکیبات اشتراک دارد تا جایی که عبارت «ان الابرار لفی نعیم» در هر دو سوره عیناً تکرار شده است.[۳] اشاره به ثبت دقیق اعمال انسان و بیان سرانجام نیکوکاران و بدکاران در جهان آخرت از مهم‌ترین بخش‌های سوره هستند.[۴]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انفطار، هشتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادو دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پیش از سوره انشقاق و پس از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۵] بعضی از روایات اسلامی، شماره‌های ترتیبی ۷۲ تا ۸۲ را برای سوره انفطار گفته‌اند که براین اساس از آخرین سوره‌های نازل شده در مکه به‌شمار می‌آید. اما با توجه به مضمون سوره که با سوره‌های تکویر، عبس و تین نزدیکی معنایی دارد؛ می‌توان آن را هفتمین، بیست و چهارمین یا بیست و هشتمین سوره قرآن در نظر گرفت و آن را از سوره‌هایی دانست که در سال‌های ابتدایی بعثت در مکه نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ لسانی فشارکی، «انفطار»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۷۸۶.
- ↑ لسانی فشارکی، «انفطار»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۷۸۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۲۷۸۶.
- ↑ لسانی فشارکی، «انفطار»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره انفطار». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- لسانی فشارکی، محمدعلی (۱۳۸۸). «انفطار». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.