آیه ۴ سوره منافقون: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره منافقون''' چهارمین [[آیه]] از شصت و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۴ سوره منافقون''' چهارمین [[آیه]] از شصت و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، به چند نشانه [[منافقان]] اشاره شده است: وضع ظاهری فریبنده و جالب و زبانی شیرین و جذاب اما درونی خالی، ترس و وحشت و بدگمانی به هر چیز و هر حادثه. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: بنابه متن آیه، منافقان ظاهری آراسته و قیافه جالب دارند؛ اما از درون توخالی و مانند چوب‌هایی هستند که به دیوار تکیه داده شده‌اند. چراکه آنها فاقد [[توکل]] به [[خدا]] و اعتماد به نفس هستند و هر صدایی از هر جایی بلند شود؛ آنها می‌ترسند و آن را بر ضد خود می‌پندارند. در پایان آیه، [[قرآن]] به [[محمد|پیامبر اسلام]] هشدار می‌دهد که از اینگونه افراد دوری کند و از آنها برحذر باشد. سپس آنان را [[نفرین]] کرده و می‌گوید: «خدا آنها را بکشد که چگونه از راه [[حق]] منحرف شده‌اند؟»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۲-۱۵۴|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | منافقون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره منافقون چهارمین آیه از شصت و سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، به چند نشانه منافقان اشاره شده است: وضع ظاهری فریبنده و جالب و زبانی شیرین و جذاب اما درونی خالی، ترس و وحشت و بدگمانی به هر چیز و هر حادثه.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ ۖ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ ۚ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامی‌که آنان‌را می‌بینی بدن‌هایشان تو را به شگفتی وامی‌دارد، و اگر بگویند به گفتة آنان گوش فرا می‌دهی، آنان انگار تخته‌هائی هستند که تکیه داده شده باشند هر فریادی را بر ضد خود می‌پندارند، آنان دشمن‌اند پس از آنان برحذر باش! خدایشان بکشد از (حق) به کجا گردانده می‌شوند؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون ایشان را بنگری، بدنهای ایشان تو را به شگفت‌آورد، و چون سخن گویند به سخنانشان گوش دهی، گویی همانند الوارهای تکیه داده بر دیوارند، و هر بانگی را بر ضد خویش می‌انگارند، آنان دشمن‌اند، از آنان بر حذر باش، خداوند لعنتشان کند، چگونه بیراهه می‌روند؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: بنابه متن آیه، منافقان ظاهری آراسته و قیافه جالب دارند؛ اما از درون توخالی و مانند چوب‌هایی هستند که به دیوار تکیه داده شده‌اند. چراکه آنها فاقد توکل به خدا و اعتماد به نفس هستند و هر صدایی از هر جایی بلند شود؛ آنها می‌ترسند و آن را بر ضد خود می‌پندارند. در پایان آیه، قرآن به پیامبر اسلام هشدار می‌دهد که از اینگونه افراد دوری کند و از آنها برحذر باشد. سپس آنان را نفرین کرده و می‌گوید: «خدا آنها را بکشد که چگونه از راه حق منحرف شده‌اند؟»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره منافقون، شصت و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حج و پیش از سوره مجادله نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره منافقون، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۴۶۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۱۵۲-۱۵۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره منافقون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۹۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
