سوره یس: تفاوت میان نسخه‌ها
(←محتوا و هدف سوره: اصلاح نشانی وب، ابرابزار، اصلاح املا، اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام، اصلاح نویسه، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح نویسه‌های عربی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== محتوا و هدف سوره == | == محتوا و هدف سوره == | ||
این سوره به بیان اصول سه‌گانه دین: | این سوره به بیان اصول سه‌گانه دین: نبوت، توحید، معاد، می پردازد. نخست از نبوت شروع شده است، و وضعیت مردم در قبول و رد دعوت [[انبیاء]] بیان می‌کند، و می گویید که: نتیجه دعوت حق انبیاء، احیای آنان است و اینکه مردم در راه سعادت قرار بگیرند و حجت بر مخالفان تمام کند، در به‌طور کلی تکمیل هر دو گروه است، عده ای در راه [[سعادت]] و دیگر در راه [[شقاوت]]. | ||
سپس این سوره بعد از بیان مسئله نبوت به توحید می‌پردازد. و آیاتی در باب توحید برمی‌شمارد، و سپس در ادامه توحید به مسئله معاد پرداخته شده، زنده شدن مردم را در قیامت برای گرفتن | سپس این سوره بعد از بیان مسئله نبوت به توحید می‌پردازد. و آیاتی در باب توحید برمی‌شمارد، و سپس در ادامه توحید به مسئله معاد پرداخته شده، زنده شدن مردم را در قیامت برای گرفتن [[جزا]]، و جداسازی مجرمین از [[متقین]] را بیان نموده و سپس حال هر یک از این دو طایفه را توصیف می‌کند. | ||
و در آخر دوباره به همان مطلبی که آغاز کرده بود برگشته، خلاصه‌ای از نبوت، توحید، معاد را بیان، و بر آنها استدلال می‌کند و سوره را ختم می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی)|سال=1363|مکان=قم|ناشر=بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی|پیوند=https://lib.eshia.ir/50081/17/89|کوشش=|نام۱=|نام۲=|نام خانوادگی۱=|نام خانوادگی۲=|پیوند نویسنده۲=|پیوند نویسنده۱=|جلد=17|صفحه=89}}</ref> | و در آخر دوباره به همان مطلبی که آغاز کرده بود برگشته، خلاصه‌ای از نبوت، توحید، معاد را بیان، و بر آنها استدلال می‌کند و سوره را ختم می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی)|سال=1363|مکان=قم|ناشر=بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی|پیوند=https://lib.eshia.ir/50081/17/89|کوشش=|نام۱=|نام۲=|نام خانوادگی۱=|نام خانوادگی۲=|پیوند نویسنده۲=|پیوند نویسنده۱=|جلد=17|صفحه=89}}</ref> | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۰۳
| یس | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| نام‌های دیگر | قلب قرآن، حبیب نجار، معمّه، دافعه، قاضیه، العظیمه عندالله | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۴۱ | ||||
| جزء | ۲۲ و ۲۳ | ||||
| حزب | ۴۴ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۸۳ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
«سوره یس» معروف به قلب قران و سی و ششمین سوره قرآن است و دارای ۸۳ آیه می‌باشد. بزرگان نقل کرده‌اند که این سوره به بیان اصول دین (توحید، نبوت و معاد) پرداخته است.[۱]
نام‌گذاری
این سوره با حروف مُقَطَّعه یاء و سین آغاز می‌شود؛ لذا این سوره را یاسین می‌نامند. همچنین این سوره را سوره «حبیب نجار» نیز نامیده‌اند؛ چراکه داستان حبیب نجار در آیات ۱۳ تا ۳۰ آمده است.[۲] نام‌های دیگر این سوره «قاضیه» به علت برآورده کردن حاجات، «العظیمه عندالله».[۳] «مُعَمَّه» و «المُدافعة القاضیة» است؛ زیرا خیر دنیا و آخرت را برای تلاوت کنندگان این سوره به ارمغان می‌آورد و بدی‌ها و زشتی‌ها را از آنها دفع می‌کند و هر حاجتی را برایش برآورده می‌سازد. و همچنین از ششمین امام شیعیان، جعفر صادق نقل شده است که سوره یس به عنوان «ریحانة القرآن» است.[۴]
شأن نزول
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره جن و پیش از سوره فرقان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره یس، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۵]
محتوا و هدف سوره
این سوره به بیان اصول سه‌گانه دین: نبوت، توحید، معاد، می پردازد. نخست از نبوت شروع شده است، و وضعیت مردم در قبول و رد دعوت انبیاء بیان می‌کند، و می گویید که: نتیجه دعوت حق انبیاء، احیای آنان است و اینکه مردم در راه سعادت قرار بگیرند و حجت بر مخالفان تمام کند، در به‌طور کلی تکمیل هر دو گروه است، عده ای در راه سعادت و دیگر در راه شقاوت.
سپس این سوره بعد از بیان مسئله نبوت به توحید می‌پردازد. و آیاتی در باب توحید برمی‌شمارد، و سپس در ادامه توحید به مسئله معاد پرداخته شده، زنده شدن مردم را در قیامت برای گرفتن جزا، و جداسازی مجرمین از متقین را بیان نموده و سپس حال هر یک از این دو طایفه را توصیف می‌کند.
و در آخر دوباره به همان مطلبی که آغاز کرده بود برگشته، خلاصه‌ای از نبوت، توحید، معاد را بیان، و بر آنها استدلال می‌کند و سوره را ختم می‌نماید.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ «سوره یس». دانشنامه اسلامی.
- ↑ دانش نامه قران و قرآن پژوهی، ۲: ۱۲۴۷.
- ↑ مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
- ↑ ویکی شیعه.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره یس»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۸۰.
- ↑ ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی). ج. ۱۷. قم: بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی. ۱۳۶۳. ص. ۸۹.
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره نبأ». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.