آیه ۲۵ سوره نازعات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۵ سوره نازعات''' بیست و پنجمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به سرانجام شوم [[فرعون]] اشاره می‌شود که به خاطر اینکه فرعون سرکشی را به مرحله آخر رساند؛ فرمان عذاب او رسید و او و یارانش در دریا غرق شدند. در این آیه تعبیر «نکال الآخرة و الاولی» دو نوع عذاب را برای او ذکر می‌کند: یک نوع عذاب و کیفر که در قیامت برای او و طرفدارانش آماده شده است و دیگری عذاب و مجازات دنیایی آنان بود که همان غرق شدنشان در دریای نیل بود. | '''آیه ۲۵ سوره نازعات''' بیست و پنجمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به سرانجام شوم [[فرعون]] اشاره می‌شود که به خاطر اینکه فرعون سرکشی را به مرحله آخر رساند؛ فرمان عذاب او رسید و او و یارانش در دریا غرق شدند. در این آیه تعبیر «نکال الآخرة و الاولی» دو نوع عذاب را برای او ذکر می‌کند: یک نوع عذاب و کیفر که در قیامت برای او و طرفدارانش آماده شده است و دیگری عذاب و مجازات دنیایی آنان بود که همان غرق شدنشان در دریای نیل بود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۰۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نازعات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۵ سوره نازعات بیست و پنجمین آیه از هفتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به سرانجام شوم فرعون اشاره می‌شود که به خاطر اینکه فرعون سرکشی را به مرحله آخر رساند؛ فرمان عذاب او رسید و او و یارانش در دریا غرق شدند. در این آیه تعبیر «نکال الآخرة و الاولی» دو نوع عذاب را برای او ذکر می‌کند: یک نوع عذاب و کیفر که در قیامت برای او و طرفدارانش آماده شده است و دیگری عذاب و مجازات دنیایی آنان بود که همان غرق شدنشان در دریای نیل بود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس خدا او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه خداوند به عقوبت [گناه] واپسین و نخستین او را فرو گرفت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به سرانجام شوم فرعون اشاره می‌شود که به خاطر اینکه فرعون سرکشی را به مرحله آخر رساند؛ فرمان عذاب او رسید و او و یارانش در دریا غرق شدند. در این آیه تعبیر «نکال الآخرة و الاولی» دو نوع عذاب را برای او ذکر می‌کند: یک نوع عذاب و کیفر که در قیامت برای او و طرفدارانش آماده شده است و دیگری عذاب و مجازات دنیایی آنان بود که همان غرق شدنشان در دریای نیل بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نازعات، هفتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نبأ و پیش از سوره انفطار نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۴۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۸۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۹۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نازعات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۸۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
