آیه ۶ سوره غاشیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶ سوره غاشیه''' ششمین [[آیه]] از هشتاد و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. طبق مضمون این آیه «ضریع» نام خوراک و طعامی است که به هنگام گرسنگی به [[جهنم|جهنمیان]] داده می‌شود. «ضریع» براساس [[حدیث|روایتی]] از [[محمد|پیامبر اسلام]]، چیزی است شبیه خار که از صبر تلخ‌تر، از مردار بدبوتر و از آتش سوزاننده‌تر می‌باشد. | '''آیه ۶ سوره غاشیه''' ششمین [[آیه]] از هشتاد و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. طبق مضمون این آیه «ضریع» نام خوراک و طعامی است که به هنگام گرسنگی به [[جهنم|جهنمیان]] داده می‌شود. «ضریع» براساس [[حدیث|روایتی]] از [[محمد|پیامبر اسلام]]، چیزی است شبیه خار که از صبر تلخ‌تر، از مردار بدبوتر و از آتش سوزاننده‌تر می‌باشد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که «ضریع» نام خوراک و طعامی است که به هنگام گرسنگی به جهنمیان داده می‌شود. «ضریع» براساس روایتی از پیامبر اسلام، چیزی است شبیه خار که از صبر تلخ‌تر، از مردار بدبوتر و از آتش سوزاننده‌تر می‌باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که «ضریع» نام خوراک و طعامی است که به هنگام گرسنگی به جهنمیان داده می‌شود. «ضریع» براساس روایتی از پیامبر اسلام، چیزی است شبیه خار که از صبر تلخ‌تر، از مردار بدبوتر و از آتش سوزاننده‌تر می‌باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۶–۴۱۷|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | غاشیه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۶ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره غاشیه ششمین آیه از هشتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. طبق مضمون این آیه «ضریع» نام خوراک و طعامی است که به هنگام گرسنگی به جهنمیان داده می‌شود. «ضریع» براساس روایتی از پیامبر اسلام، چیزی است شبیه خار که از صبر تلخ‌تر، از مردار بدبوتر و از آتش سوزاننده‌تر می‌باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنان خوراکی جز «ضریع» نخواهند داشت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خوراکی غیر از خار خشک زهردار ندارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که «ضریع» نام خوراک و طعامی است که به هنگام گرسنگی به جهنمیان داده می‌شود. «ضریع» براساس روایتی از پیامبر اسلام، چیزی است شبیه خار که از صبر تلخ‌تر، از مردار بدبوتر و از آتش سوزاننده‌تر می‌باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره غاشیه، هشتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ذاریات و پیش از سوره کهف نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره غاشیه، یک آیه (آیه ۲۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۴۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۵۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۱۶–۴۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره غاشیه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۰۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
