آیه ۷ سوره ضحی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره ضحی''' هفتمین [[آیه]] از نود و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به [[نعمت]] [[هدایت]] الهی [[محمد|پیامبر اسلام]] اشاره شده است. در این آیه به این نکته تذکر داده شده که اگر هدایت خداوند و یاری‌های او نبود؛ هرگز محمد موفق و پیروز نمی‌شد. | '''آیه ۷ سوره ضحی''' هفتمین [[آیه]] از نود و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به [[نعمت]] [[هدایت]] الهی [[محمد|پیامبر اسلام]] اشاره شده است. در این آیه به این نکته تذکر داده شده که اگر هدایت خداوند و یاری‌های او نبود؛ هرگز محمد موفق و پیروز نمی‌شد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به نعمت هدایت الهی پیامبر اسلام اشاره شده است. در این آیه به این نکته تذکر داده شده که اگر هدایت خداوند و یاری‌های او نبود؛ هرگز محمد موفق و پیروز نمی‌شد. از نکات مهم دیگر آیه این است که «ضلالت» در اینجا به معنای فراموشی است و بنابر نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] این عبارت اشاره به نفی آگاهی پیامبر از اسرار [[نبوت]] و عدم آشنایی او با حقایق [[اسلام]] است که بعد از [[بعثت|مبعوث شدن]] به آنها آگاه گردید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به نعمت هدایت الهی پیامبر اسلام اشاره شده است. در این آیه به این نکته تذکر داده شده که اگر هدایت خداوند و یاری‌های او نبود؛ هرگز محمد موفق و پیروز نمی‌شد. از نکات مهم دیگر آیه این است که «ضلالت» در اینجا به معنای فراموشی است و بنابر نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] این عبارت اشاره به نفی آگاهی پیامبر از اسرار [[نبوت]] و عدم آشنایی او با حقایق [[اسلام]] است که بعد از [[بعثت|مبعوث شدن]] به آنها آگاه گردید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۳–۱۰۵|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ضحی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره ضحی هفتمین آیه از نود و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به نعمت هدایت الهی پیامبر اسلام اشاره شده است. در این آیه به این نکته تذکر داده شده که اگر هدایت خداوند و یاری‌های او نبود؛ هرگز محمد موفق و پیروز نمی‌شد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تو را راه نایافته یافت و راه نمود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و تو را سرگشته یافت و رهنمایی کرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به نعمت هدایت الهی پیامبر اسلام اشاره شده است. در این آیه به این نکته تذکر داده شده که اگر هدایت خداوند و یاری‌های او نبود؛ هرگز محمد موفق و پیروز نمی‌شد. از نکات مهم دیگر آیه این است که «ضلالت» در اینجا به معنای فراموشی است و بنابر نظر مفسران این عبارت اشاره به نفی آگاهی پیامبر از اسرار نبوت و عدم آشنایی او با حقایق اسلام است که بعد از مبعوث شدن به آنها آگاه گردید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ضحی، نود و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، یازدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره فجر و پیش از سوره انشراح نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۹۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۲۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۰۳–۱۰۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ضحی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
