آیه ۱۱ سوره علق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره علق''' یازدهمین [[آیه]] از نود و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به فرد نهی کننده از نماز خطاب می‌شود: «به من خبر ده! اگر این بنده [[نماز|نمازگزار]] در راه هدایت | '''آیه ۱۱ سوره علق''' یازدهمین [[آیه]] از نود و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به فرد نهی کننده از نماز خطاب می‌شود: «به من خبر ده! اگر این بنده [[نماز|نمازگزار]] در راه هدایت باشد…» بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، در این آیات جواب شرط‌ها محذوف شده است که آن جمله محذوف این است: «آیا براستی نهی کردن او شایسته است؟» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به فرد نهی کننده از نماز خطاب می‌شود: «به من خبر ده اگر این بنده نمازگزار در راه هدایت | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به فرد نهی کننده از نماز خطاب می‌شود: «به من خبر ده اگر این بنده نمازگزار در راه هدایت باشد…» بنابه نظر مفسران، در این آیات جواب شرط‌ها محذوف شده است که آن جمله محذوف این است: «آیا براستی نهی کردن او شایسته است؟»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۶۶|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | علق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره علق یازدهمین آیه از نود و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به فرد نهی کننده از نماز خطاب می‌شود: «به من خبر ده! اگر این بنده نمازگزار در راه هدایت باشد…» بنابه نظر مفسران، در این آیات جواب شرط‌ها محذوف شده است که آن جمله محذوف این است: «آیا براستی نهی کردن او شایسته است؟»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به من بگو اگر بر راه هدایت می‌بود؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا اندیشیده‌ای که اگر [پیامبر و پیرو او] بر طریق هدایت باشد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به فرد نهی کننده از نماز خطاب می‌شود: «به من خبر ده اگر این بنده نمازگزار در راه هدایت باشد…» بنابه نظر مفسران، در این آیات جواب شرط‌ها محذوف شده است که آن جمله محذوف این است: «آیا براستی نهی کردن او شایسته است؟»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره علق، نود و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، اولین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پیش از سوره قلم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. یکی از آیات این سوره، سجده واجب دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۴۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۶۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره علق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
