آیه ۳ سوره تین: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع مکان‌ها]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع قسم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۴۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تین | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره تین سومین آیه از نود و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در چهارمین سوگند این سوره، به شهر «مکه» با عنوان «البلد الامین» اشاره شده است که این سرزمین حتی در زمان جاهلیت نیز مکانی امن و حرم خداوند محسوب می‌شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سوگند به این شهر امین (=مکّه)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به این شهر [و حرم] امن»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در چهارمین سوگند این سوره به شهر «مکه» با عنوان «البلد الامین» اشاره شده است که این سرزمین حتی در زمان جاهلیت نیز مکانی امن و حرم خداوند محسوب می‌شده است. این سرزمین در اسلام هم اهمیت بالایی دارد و بر اساس احکام این دین، در «مکه» همه موجودات (اعم از حیوانات و پرندگان، درختان و گیاهان و انسان‌ها) باید از امنیت خاصی برخوردار باشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تین، نود و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بروج و پیش از سوره قریش نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۱۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۳۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۴۰–۱۴۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تین»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۴۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
