آیه ۲ سوره عصر: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع انسان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عصر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره عصر دومین آیه از صد و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه با اشاره به چیزی که برای آن سوگند یاد شده است؛ می‌گوید: «مسلماً همه انسان‌ها در خسران و زیانند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«که انسان در زیانکاری است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که بی‌گمان انسان در زیانکاری است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه با اشاره به چیزی که برای آن سوگند یاد شده است؛ می‌گوید: «مسلماً همه انسان‌ها در خسران و زیانند.» به گزارش مکارم، انسان‌ها با گذر ساعت‌ها و روزها در حقیقت سرمایه خود را از دست می‌دهند و به تعبیر قرآن در حال زیان کردن هستند. به همین جهت در آیه بعد، برای جلوگیری از این خسران راه‌هایی پیشنهاد می‌شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عصر، صد و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سیزدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انشراح و پیش از سوره مائده نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره اختلاف نظر است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۷۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۰۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۹۵–۲۹۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عصر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
