آیه ۱۱ سوره مزمل: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره مزمل''' یازدهمین [[آیه]] از هفتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. در آیه مذکور، مخالفان [[اسلام]] مورد تهدید قرار میگیرند و آنها را به تجدید نظر در کارهای خود دعوت میکند تا از [[ | '''آیه ۱۱ سوره مزمل''' یازدهمین [[آیه]] از هفتاد و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. در آیه مذکور، مخالفان [[اسلام]] مورد تهدید قرار میگیرند و آنها را به تجدید نظر در کارهای خود دعوت میکند تا از [[عذاب]]<nowiki/>های [[خدا|خداوند]] در امان بمانند. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن پیامبر اسلام را مخاطب قرار داده و به او چنین میگوید: «مرا با تکذیب کنندگان ثروتمند واگذار و آنها را اندکی مهلت ده!» به گزارش مکارم، تعبیر «اولی النعمة» اشاره به [[غرور]] ناشی از مال و ثروت است که باعث | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن پیامبر اسلام را مخاطب قرار داده و به او چنین میگوید: «مرا با تکذیب کنندگان ثروتمند واگذار و آنها را اندکی مهلت ده!» به گزارش مکارم، تعبیر «اولی النعمة» اشاره به [[غرور]] ناشی از مال و ثروت است که باعث گرفتاری و عاقبت شوم صاحبان [[نعمت]] خواهد شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۳–۱۸۴|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۳
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مزمل | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۰ | ||||
شماره آیه | ۱۱ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۵ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره مزمل یازدهمین آیه از هفتاد و سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه مذکور، مخالفان اسلام مورد تهدید قرار میگیرند و آنها را به تجدید نظر در کارهای خود دعوت میکند تا از عذابهای خداوند در امان بمانند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و مرا با تکذیبکنندگانِ برخوردار از آسایش تنها بگذار و اندکی به آنان مهلت ده»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و مرا با منکران متنعم واگذار و اندکی به آنان مهلت ده»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن پیامبر اسلام را مخاطب قرار داده و به او چنین میگوید: «مرا با تکذیب کنندگان ثروتمند واگذار و آنها را اندکی مهلت ده!» به گزارش مکارم، تعبیر «اولی النعمة» اشاره به غرور ناشی از مال و ثروت است که باعث گرفتاری و عاقبت شوم صاحبان نعمت خواهد شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مزمل، هفتاد و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره قلم و پیش از سوره مدثر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۱ و ۲۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مزمل، شش آیه منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۸۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۱۸۳–۱۸۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مزمل»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.