سوره شمس: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Ash-Shams.svg|نام = شمس |جزء = ۳۰|آیه = ۱۵|محل نزول = مکه|شماره نزول = ۲۶|کلمه = ۵۴|حرف = ۲۴۰ یا ۲۵۳}}'''سوره شمس''' نود و یکمین سوره قرآن که دارای ۱۵ آیه، ۵۴ کلمه و ۲۴۰، ۲۴۷ یا ۲۵۳ حرف است. این سوره مکی از نظر ترتیب نزو...» ایجاد کرد)
 
 
خط ۱۷: خط ۱۷:
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره شمس|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2958}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره شمس|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2958}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:سوره‌های قرآن]]
[[رده:سوره‌های قرآن]]
[[رده:سوره‌های مکی قرآن]]
[[رده:سوره‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۲

سورهٔ قرآن
شمس
دسته‌بندیمکی
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول۲۶
جزء۳۰
شمار آیه‌ها۱۵
شمار واژه‌ها۵۴
شمار حرف‌ها۲۴۰ یا ۲۵۳
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
بلد
لیل

سوره شمس نود و یکمین سوره قرآن که دارای ۱۵ آیه، ۵۴ کلمه و ۲۴۰، ۲۴۷ یا ۲۵۳ حرف است. این سوره مکی از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، بیست و ششمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از سوره بروج و پس از سوره قدر بوده است. هرچند در ترتیب مصحف کنونی در میان سوره‌های بلد و لیل قرار دارد. هجدهمین سوره قرآن است که با سوگند آغاز می‌شود و هیچ نسخی در آیاتش ندارد.[۱]

نام‌گذاری

فرهنگ‌نامه علوم قرآن چهار نام را برای این سوره گزارش می‌کند که «شمس» نام مشهور سوره و از نخستین آیه آن برگرفته شده‌ است.[۲] «ناقه»، «ناقه صالح» و «صالح» سه نام دیگر سوره هستند که اشاره دارند به آیات ۱۳ و ۱۴. در این آیات به داستان ناقه صالح و چگونگی کشتن آن ناقه توسط قوم ثمود و بیان سرانجام شوم آنها پرداخته شده است. لذا این سوره به این اسامی نیز شهرت دارد.[۳]

شأن و محل نزول

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، «سوره شمس» از سوره مکی قرآن به شمار می‌آید که زمان نزول آن پیش از هجرت پیامبر اسلام و در شهر مکه بوده است. لذا هیچ کدام از آیاتش مدنی نیستند. از نظر ترتیب نزول نیز بیست و ششمین سوره‌ قرآن است که زمان نزول آن پیش از سوره بروج و پس از سوره قدر بوده است.[۴]

محتوا و ساختار

تعداد آیات این سوره، پانزده در نزد کوفیان، بصریان، شامیان و حجازیان مدنی و ۱۶ آیه در نزد حجازیان مکی است که ۵۴ کلمه و ۲۴۰، ۲۴۷ یا ۲۵۳ حرف دارد. پیام سوره «فلاح» انسان‌ها به واسطه «تزکیه نفس» است. از این روست اگر انسان بخواهد رستگار گردد؛ باید باطن خود را از اخلاق رذیله پاک و تزکیه نماید و به انجام اعمال صالح بپردازد. در این راه اگر انسانی به دوری از زشتی‌ها مبادرت نورزد و تقوا پیشه نکند؛ به سرانجامی دردناک و عاقبتی شوم گرفتار می‌شود. همچون قوم ثمود که با تکذیب پیامبرشان «صالح» و کشتن ناقه او به وسیله عذاب الهی نابود و هلاک گردیدند. قرآن با بیان این داستان در حقیقت اهل مکه و کفار و مشرکان آن سرزمین را توبیخ و تهدید می‌کند. مطالب و موضوعات مهم دیگر سوره عبارتند از: یازده سوگند به پدیده‌هایی که در جهان هستی دارای ارزش و عظمت هستند، اشاره به نفس انسان و آمادگی آن برای رسیدن به کمال، تأکید بر اهمیت خود سازی و تزکیه نفس.[۵]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «اسامی سوره شمس». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره شمس». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.