آیه ۲ سوره حمد

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آیه ۲ سوره حمد دومین آیه از اولین سوره قرآن است. از آیات مکی به‌شمار می‌آید و نسخی برای آن گزارش نشده است. براساس این آیه، اولین کار پس از گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» به جای آوردن حمد و سپاس پروردگاری است که صاحب و پرورش دهنده همه مخلوقات است.

آیه ۲ سوره حمد
مشخصات قرآنی
نام سورهحمد
تعداد آیات سوره۷
شماره آیه۲
شماره جزء۱
شماره حزب۱
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ آیهٔ ۲ از سورهٔ ۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه معتقد است که اولین وظیفه بندگان نسبت به خدا حمد و سپاس اوست و بر طبق آیات قرآن باید ابتدا و پایان هر کار با حمد الهی همراه باشد. این آیه به هر سه جنبه توحيد (ذات،صفات و افعال) اشاره دارد. «ربّ» در زبان عربی به معنی مالک و پرورش دهنده است. بنابه روايتى از علی بن ابی‌طالب امام اول شیعیان، «عالَمین» در عبارت «رَبِّ الْعالَمِينَ‌» دربرگیرنده تمام مخلوقات و موجودات (اعم از جاندار و بيجان) است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فاتحه یا حمد پنجمین سوره نازل شده است که پس از سوره مدثر و پیش از سوره تبت نازل شده است۔ در اینکه این سوره در مکه نازل شده است یا در مدینه، و یا در هر دو، اختلاف وجود دارد۔ برخی منابع بر این باورند که سوره حمد یک مرتبه در مدینه و یک مرتبه در مکه نازل شده است۔ آنطور که گفته شده، نسخی در این سوره صورت نگرفته است۔[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.