آیه ۱ سوره عادیات
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عادیات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عادیات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره عادیات یکمین آیه از صدمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آغاز این سوره با سوگندهای پنج‌گانه‌ای است که در پنج آیه ابتدایی آن آمده است و بنابر گزارش‌هایی از منابع اسلامی صحنه‌هایی از یک جنگ یا جهاد را نشان می‌دهند. در اولین آیه به عادیات (اسبان دونده مجاهدان) سوگند یاد شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، سوگند به اسبان تازنده‌ای که نَفَس زنان پیش می‌روند!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، سوگند به اسبان تیز تک [جهادگر] که نفس نفس می‌زنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آغاز این سوره با سوگندهای پنج‌گانه‌ای است که در پنج آیه ابتدایی آن آمده است و بنابر گزارش‌هایی از منابع اسلامی صحنه‌هایی از یک جنگ یا جهاد را نشان می‌دهند. در اولین آیه به عادیات (اسبان دونده مجاهدان) سوگند یاد شده است. دربارهٔ معنای «عادیات» در میان مفسران دو نظر وجود دارد که بنابر قول مشهورتر دانشمندان شیعه، منظور از عادیات اسبان جنگی هستند که در میدان جنگ می‌دوند. برخی از مفسران نیز منظور از آن را شتران حاجیان دانسته‌اند که در حج و در اماکن مقدس آن به سرعت حرکت می‌کنند. بنابر روایات شأن نزول، این سوره پس از جنگ «ذات السلاسل» نازل شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عادیات، صدمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهاردهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عصر و پیش از سوره کوثر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۸۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۴۱–۲۴۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عادیات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
