آیه ۱ سوره عصر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عصر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره عصر یکمین آیه از صد و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این سوره با سوگند به «عصر» آغاز می‌شود که این واژه در اصل به معنای فشردن است ولی در اصطلاح به معنی مطلق زمان یا بخشی از آن گفته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَصْرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، سوگند به زمان»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، سوگند به روزگار»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این سوره با سوگند به «عصر» آغاز می‌شود که این واژه در اصل به معنای فشردن است ولی در اصطلاح به معنی مطلق زمان یا بخشی از آن گفته شده است. در تفاسیر احتمالات مختلفی برای کلمه عصر آمده است از جمله: منظور از آن همان وقت عصر (یعنی بخشی از روز) است. به باور برخی به تاریخ بشریت اشاره دارد و بعضی نیز آن را مربوط به زمان ظهور پیامبر اسلام یا عصر قیام مهدی دانسته‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عصر، صد و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سیزدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انشراح و پیش از سوره مائده نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره اختلاف نظر است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۰۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۹۳–۲۹۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عصر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
