آیه ۱ سوره تین
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تین | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره تین یکمین آیه از نود و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در اولین آیه، به دو میوه معروف «انجیر» و «زیتون» سوگند یاد شده است که بنابه نظر برخی از مفسران این سوگندها به دلیل اهمیت و ارزش بالای غذایی آنها می‌باشد. دربارهٔ این آیه و سوگندهای آن، نظرات گوناگونی در میان مفسران مطرح شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، سوگند به انجیر و زیتون»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، سوگند به [سرزمین قدسی] انجیر و زیتون»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در اولین آیه، به دو میوه معروف «انجیر» و «زیتون» سوگند یاد شده است که بنابه نظر برخی از مفسران این سوگندها به دلیل اهمیت و ارزش بالای غذایی آنها می‌باشد. دربارهٔ این آیه و سوگندهای آن نظرات گوناگونی در میان مفسران مطرح شده است. به گزارش مکارم، بعضی دیگر از مفسران معتقدند که منظور از آن دو کوهی هستند که شهرهای «دمشق» و «بیت‌المقدس» بر آنها قرار دارند و علت سوگندها این است که این دو مکان، از سرزمین‌های قیام پیامبران الهی بوده‌اند. در روایتی از پیامبر اسلام در تفسیر آیات سوره و سوگندهای چهارگانه آن آمده، آنها برای اشاره به چهار شهر منتخب خداوند به‌کار برده شده که بر طبق این حدیث، «تین» به «مدینه» و «زیتون» به «بیت‌المقدس» اشاره دارد. در ادامه حدیث با اشاره به آیات بعدی سوره، منظور از «طور سینین» شهر «کوفه» و «البلد الامین» شهر «مکه» عنوان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تین، نود و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بروج و پیش از سوره قریش نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۱۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۳۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۳۹–۱۴۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تین»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۴۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
