آیه ۳ سوره مسد
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مسد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره مسد سومین آیه از صد و یازدهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به «ابولهب» وعده عذاب الهی در آینده‌ای نزدیک داده شده است که بنابه نظر مکارم مفسر شیعی، مصداق این آیه نه تنها «ابولهب» است؛ بلکه ناظر به حال سایر کافران و بدکارانی است که خیال می‌کنند ثروت و موقعیت اجتماعی‌شان می‌تواند مانع از هلاکت و عذابشان گردد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
سَيَصْلَىٰ نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به آتش شعله‌ور درخواهد آمد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«زودا که به آتشی شعله‌ور در آید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به «ابولهب» وعده عذاب الهی در آینده‌ای نزدیک داده شده است که بنابه نظر مکارم، مصداق این آیه نه تنها «ابولهب» است؛ بلکه ناظر به حال سایر کافران و بدکارانی است که خیال می‌کنند ثروت و موقعیت اجتماعی‌شان می‌تواند مانع از هلاکت و عذابشان گردد. آیه برطبق متن چنین است: «او به زودی وارد آتشی می‌شود که شعله‌های برافروخته و بسیار سوزانی دارد.» به عقیده مکارم، منظور از «نارا ذات لهب» آتش دوزخ است؛ اگرچه برخی آن را آتش دنیا نیز دانسته‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مسد، صد و یازدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یازدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حمد و پیش از سوره تکویر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۵۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۶۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۴۱۹–۴۲۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مسد»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
